15 فروردین یادآور درگذشت یکی از قصیدهسرایان کشورمان است، ابراهیم ناعم که شاعری عارف و خلوتگزین بود.
ابراهیم ناعم یک مهر 1300 در رشت زاده شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت و تهران به پایان رساند و سپس در آموزشگاه تخصصی قضایی دانشآموخته شد. او بعداً کارمند اداره کل ثبت اسناد شد. از آنجا که پدر وی معروف به مرشد احمد گیلانی صوفی بود و صافی تخلص میکرد، به او ابراهیم صافی نیز میگفتند. ناعم شاعری عارف و خلوتگزین بود و سعی میکرد از هیاهوهای سیاسی و اجتماعی دوری کند.
ناعم در جوانی در منطقه شمیرانات تهران زندگی میکرد و از نزدیکان نیما یوشیج بود. یوشیج در خاطرات خود از وی به این شکل یاد کرده است: «ناعم اشعار وصف الحالی را بسیار پرمغز و با حرارت میسراید و اشعار او آینهٔ زمان هستند.» در جای دیگری مینویسد: «دیشب منزل ناعم بودم. از روی عکسهای دیوار که گورکی و علی و اشخاص مختلف را به دیوارها چسبانیده بود، فهمیدم که حواس جمع ندارد و دراین دنیا سرگردان است.»
وی از دوستان نزدیک نیما یوشیج و رییس انجمن ادبی حکیم ناصرخسرو بود. از او سه دیوان «اهورانامه»، «مرد دریا» و «الا ای خوابها» به یادگار مانده است. این شاعر در صبح روز 15 فروردینماه 1396 به دلیل عارضه قلبی در بیمارستان مهر تهران جان به جانآفرین تسلیم کرد.
نظر شما