درباره زندگانی، سیره و شخصیت پیامبر (ص)، از گذشته تاکنون کتاب‌های زیادی در کشورهای مسلمان و حتی غرب مختلف به رشته تحریر درآمده که «محمد (ص)، زندگی‌نامه پیامبر اسلام» نوشته کارن آرمسترانگ و «مسیر هجرت رسول خدا» به قلم عاتق بلادی اشاره کرد. در ایران نیز آثار بسیاری درباره حضرت رسول اکرم (ص) تدوین شده که «پیامبر اسلام در آئینه قرآن» از جمله این آثار است. ضیاء رفیعیان نائینی، نویسنده این کتاب به مناسبت سالروز میلاد باسعادت حضرت محمد (ص)، در گفت‌وگو با خبرنگار ایبنا، درباره موضوع کتاب و ضرورت پرداختن به شبهات مطرح شده درباره پیامبر (ص)، سخن گفت.
وی بیان کرد: کتاب «23 سال» که پیش از انقلاب به قلم علی دشتی، به رشته تحریر درآمده، با رویکردی انتقادی تاریخ زندگانی پیامبر را بررسی و در آن بی‌توجهی‌ها و حتی در برخی موارد اهانت‌هایی به ساحت پیامبر (ص) و قرآن صورت گرفته است. کتاب دشتی به‌گونه‌ای بود که در دوره پهلوی نیز امکان چاپ پیدا نکرده و در داخل کشور منتشر نشد. پس از مطالعه این کتاب، پژوهش‌هایی در دیگر کتاب‌های سیره انجام دادم که مواردی از این نسبت‌های ناروا را در این کتاب‌ها نیز دیدم، حتی این موارد در کتاب‌های تفسیر نیز وجود داشت.
رفیعیان نائینی افزود: با توجه به مواردی که در برخی کتاب‌های تفسیر، سیره و تاریخ آمده، تصمیم به تالیف کتابی گرفتم تا با بیان حقیقت و بدون جانبداری و تعصب، با بررسی دقیق و پاسخ مستند به این شبهات، حقیقت آشکار شود. در کتاب «پیامبر اسلام در آئینه قرآن»، واقعیت‌های زندگی پیامبر (ص) را بیان کردم.
این نویسنده و پژوهشگر پیشکسوت با اشاره به پروسه تدوین و چاپ این اثر، گفت: تالیف کتاب چند سال طول کشید و پروسه دریافت مجوز در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز دو سال زمان برد. یکی از ایرادات وارد شده به کتاب این بود که هرجا نام پیامبر آمده باید (ص) گذاشته شود. پاسخ من این بود که نمی‌خواستم دیگران تصور کنند، جانبدارانه به‌عنوان یک مسلمان و به هر وسیله‌ای می‌خواهم از پیامبر (ص) دفاع کنم.
وی اظهار کرد: از مطالعه بیشتر کتاب‌های سیره و تاریخ این نتیجه حاصل می‌شود که حقایق و واقعیات اخلاقی و رفتاری پیامبر اسلام (ص) در زیر انبوهی از مجعولات دشمنان آن شخصیت شخیص جهان بشریت، مستور مانده است. قبل از اینکه سیره‌نویسان و تاریخ‌نگاران، نوشتن شرح احوال اشخاص و رخدادهای اقوام و جوامع موردنظر را آغاز کنند، کار دروغ‌پردازی‌ها و تمت‌ها و قلب حقایق را به پایان برده بودند. نویسندگان سیره‌ها و تاریخ‌ها در قرن‌های نخستین هجری، بدون بررسی و تحقیق و جدا کردن حقایق از ساخته‌ها و پرداخته‌های دروغ‌پردازان، همه را در کتاب‌های خود درج کرده و قرآن را ملاک تمیز اخبار درست از نادرست قرار ندادند، بلکه برعکس، اخبار را مبنای تفسیر آیات کتاب ساختند. از این‌رو در فهم محتوا به راه کج رفتند. اگر با تعمق و تدبر، در آیات ورود می‌کردند، به گنجینه معارف الهی و اسرار کتاب دست یافته و در گرداب قصه‌ها و افسانه‌ها و خلاصه آن‌چه درباره پیامبر اسلام (ص)، ساخته و یافته شده، نمی‌افتادند.
رفیعیان نائینی با ذکر برخی از شبهات مطرح شده در پیامبر (ص) که در این کتاب به آن‌ها پرداخته شده، ادامه داد: می‌گویند «بنی‌قریظه» وقتی تسلیم شدند، پیامبر (ص) دستور داد در بازار مدینه حفره بزرگی ایجاد کنند و همه «بنی‌قریظه» را یک به یک کشته و در این چاله بیاندازند. این شبهه نادرست در هیچ منبع معتبری نیامده و اصولا چنین رفتاری از حضرت محمد (ص) سابقه نداشته و از نظر عقلی هم درست به‌نظر نمی‌آید.
نویسنده کتاب «پیامبر اسلام در آئینه قرآن» در جواب شبهه‌ای که درباره رفتار حضرت محمد (ص) با «بنی‌قریظه» مطرح شده، به ذکر روایتی مستند پرداخت و گفت: «هند» همسر ابوسفیان در جنگ «بدر» اعضای خانواده خود را از دست داد و کینه پیامبر و خاندان و پیروانش را به دل گرفت. در جنگ «اُحُد» غلام خود «وحشی» را مامور کرد که در فرصت مناسب، حمزه عموی پیامبر (ص) را به شهادت برساند. وحشی در میانه میدان جنگ در فرصتی که به‌دست آمد، نیزه خود را به سمت حمزه پرتاب کرد و او را به شهادت رساند. پس از فتح مکه توسط پیامبر (ص)، شخصی به او گفت برای جلوگیری از مجازات، نزد پیامبر (ص) برود و تقاضای عفو کند. حضرت رسول، ملاحظات سلاطین را نداشت و هرکسی که به دیدن ایشان می‌آمد را به حضور می‌پذیرفت.
وی در شرح این روایت افزود: وقتی وحشی به حضور پیامبر (ص) رسید و طلب عفو کرد، در روایات آمده که حضرت محمد (ص) او را بخشید، ولی به دلیل یادآوری کیفیت شهادت عمویش حمزه، گفت پیش چشم من نیا. این نمونه نشان می‌دهد که پیامبر (ص) چه اندازه اهل گذشت بوده و دنیال انتقام نبوده است، پس چگونه می‌توانسته به آن‌صورت دستور قتل تمامی قبیله «بنی‌قریظه» را بدهد. هیچ مدرک و سند مستدلی وجود ندارد که حضرت محمد (ص)، این‌کار را انجام داده باشد.
رفیعیان نائینی با اشاره به اینکه مواردی که به پیامبر (ص) نسبت داده می‌شود، بیشتر خرافه است، بیان کرد: می‌گویند که پیامبر (ص) افرادی را اجیر می‌کرد که امرای یهود را به قتل برسانند. با منابع مستدل، دروغ و کذب بودن این موضوع را هم ثابت کردم.
کتاب «پیامبر اسلام در آئینه قرآن» نوشته ضیاء رفیعیان نائینی، در 543 قطع وزیری از سوی انتشارات شرکت سهامی انتشار منتشر شده است.
نظر شما