به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) مراسم «شبی با مرتضی کتبی» سه‌شنبه 30 آبان‌ماه در تالار ابن‌خلدون دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار می‌شود.

در این مراسم، محمد میرزایی، جلال‌الدین رفیع‌فر، حسن محدثی، شروین وکیلی و حسین میرزایی از ویژگی‌های علمی و شخصیتی مرتضی کتبی خواهند گفت.

علاقه‌مندان برای حضور در این مراسم می‌توانند از ساعت 17 به دانشکده علوم اجتماعی واقع در بزرگراه جلال آل احمد جنب دانشگاه تربیت مدرس مراجعه کنند.

مرتضی کُتُبی (متولد سال ۱۳۱۱ در تهران)، استاد روان‌شناسی اجتماعی دانشگاه تهران بود. او در آذرماه سال ۱۳۱۱ خورشیدی در تهران متولد شد. کتبی تحصیلات ابتدایی را در دبستان بدِر، متوسطه را در دبیرستان دارالفنون، به پایان رساند. در سال ۱۳۳۰ وارد دانشگاه شد و تحصیل در رشته زبان‌های خارجی (فرانسه ـ انگلیسی) را در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۳۵ توانست در این رشته لیسانس بگیرد. در همان سال گواهینامه علوم تربیتی و ورزش را از دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و دانشسرای عالی دریافت کرد. در سال ۱۳۳۷ به هدف تکمیل تحصیلات به فرانسه سفر کرد و در دانشکده ادبیات دانشگاه پاریس(سوربن (دانشگاه) به تحصیل روان‌شناسی پرداخت و در سال ۱۳۳۹ از این رشته لیسانس گرفت (گواهینامه‌های روان‌شناسی عمومی، روان‌شناسی کودک و نوجوان، تعلیم و تربیت، روان‌شناسی اجتماعی). او تحصیل در فرانسه را در مقاطع بالاتر ادامه داد تا این‌که در سال ۱۳۴۱ موفق به اخذ درجه دکتری دانشگاهی در رشته ادبیات فرانسه با عالی‌ترین درجه (Très honorable)، از دانشکده ادبیات دانشگاه پاریس (سوربن) شد.

از سال ۱۳۴۶ به عنوان استادیار روان‌شناسی اجتماعی در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد. از سال ۱۳۴۹ به هدف اخذ دکتری دولتی برای فرصت مطالعاتی به کشور فرانسه سفر کرد و تا سال ۱۳۵۳ در آن‌جا به تحقیق مشغول بود. نهایتاً در سال ۱۳۵۳ در رشته روان‌شناسی اجتماعی، دکتری دولتی (اِتا) عالی‌ترین درجه را از دانشگاه رنه دکارت پاریس ۵ دریافت کرد. وی پس از بازگشت به ایران فعالیت‌های آموزشی خود را آغاز کرد و از آن سال ۱۳۵۳ تا سال ۱۳۷۴ با درجه دانشیاری روان‌شناسی اجتماعی در دانشکده علوم اجتماعی و تعاون دانشگاه تهران مشغول به تدریس بود. در سال ۱۳۷۴ به درجه استادی رسید. پایان تدریس رسمی او در دانشگاه تهران به سال ۱۳۸۱ بازمی‌گردد اما تاکنون نیز به تدریس در دانشگاه‌های دیگر اشتغال دارد. وی طبق مصوبه شورای پژوهشی دانشگاه تهران در مورد انتخاب محقق برجسته این دانشگاه، به عنوان دومین محقق برجسته دانشگاه تهران انتخاب شد.  او دارای بیش از ۱۲۰ اثر اعم از تألیف و ترجمه، کتاب و مقاله، معرفی و نقد و مقدمه و مرثیه است.