هر فصل به رویدادی ویژه اختصاص داده شده است. بازدید کامو از کبیلیا برای تهیه گزارش از وضعیت قبایل بربر محلی در سال ۱۹۳۹؛ تصمیم بر امضاء طومار برای تخفیف مجازات اعدام رابرت برازیاک، نویسنده سازش‌کار با رژیم نازی، در سال ۱۹۴۵؛ کشمکش معروفش با دوستش، ژان پل سارتر، بر سر ماهیت کمونیسم در سال ۱۹۵۲؛ و سکوتش درباره‌ی جنگ الجزایر پس از سال ۱۹۵۶، بخشی از مطالب این کتاب را تشکیل می‌دهند.
در پشت جلد نسخه انگلیسی این کتاب به قلم جفری سی. آیساک، استاد علوم سیاسی دانشگاه ایندیانا، آمده است: «کامو نویسنده‌ای صاحب ظرافت و حساسیت بسیار است و رابرت زارتسکی او را به شیوه‌ای تفسیر می‌کند که هم از نظر فکری ژرف و برّان است و هم بسیار شخصی است. این کتاب متنی است پرمغز و به زیبایی تمام نوشته شده که خواندن آن را به شدت توصیه می‌کنم.»
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: « وقتی به دیگران توجه می‌کنیم، اغلب به‌جای حرف زدن گوش می‌دهیم. بنابراین، رویِ دیگر سکه توجه کردن، سکوت است. توانایی هنری کامو و اخلاق‌مداری‌اش تا حدی با چنین سکوت‌هایی بیان می‌شوند. سکوت‌هایی هستند که چون سراب در چشم‌انداز عریان الجزایر موج می‌زنند و سکوت‌هایی هستند که بسیاری از شخصیت‌های کامو هم‌چنان به دنیا توجه می‌کنند در آن‌ها غرق‌اند. سکوتی هم هست که کامو در اواخر دهه پنجاه میلادی در بحبوحه جنگ در الجزایر فرانسه، خود را در آن زندانی کرده بود. کامو که در الجزایر به دنیا آمده و با ارزش‌های جمهوری فرانسه بزرگ شده بود، خود را بین دو ادعای متناقض و درنهایت آشتی‌ناپذیر امپریالیسم فرانسوی و ملی‌گرایی الجزایری در کشمکش می‌دید. سرانجام، در سال ۱۹۵۷، اعلام کرد که دیگر درباره جنگ اظهارنظر عمومی نخواهد کرد ـ قولی که به‌جز دو بار تا پایان عمرش (سه سال بعد) به آن وفادار ماند.»
کتاب «آلبر کامو: عناصر یک زندگی»، اثر رابرت زارتسکی با ترجمه محمد حکمت در 200 صفحه، شمارگان 500 نسخه و به‌بهای 18 هزار تومان توسط انتشارات نفیر منتشر شده است.
نظر شما