به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در این شماره از ماهنامه «گزارش موسیقی»، محمدرضا امیرقاسمی آهنگساز، نوازنده پیانو و از هنرجویان انوشیروان روحانی به مناسبت تولد استادش در قالب یک مقاله به مرور زندگی و آثار روحانی پرداخته است.

لیدا بربریانس، نوازنده پیانو و محقق، به مناسبت سالروز درگذشت امانوئل ملیک اصلانیان، آهنگساز و نوازنده نامی پیانو، مروری بر ایده‌ها و اندیشه‌های این موسیقیدان عارف داشته است.

«همیشه معلم» عنوان پرونده مصطفی کمال پورتراب است که به مناسبت درگذشت موسیقیدان پیشکسوت کشورمان، به‌صورت مشروح پرداخته شده است.

«مروری بر زندگی هنری پورتراب» به قلم علی عظیمی‌نژادان، «شناختی دوباره از مصطفی کمال پورتراب» (گفت‌وگو با نادر مشایخی، آهنگساز و اندیشمند هنری)، برشی از یک گفت‌وگوی مفصل چاپ نشده با پورتراب، توسط ابوالحسن مختاباد با عنوان «خالقی و حنانه از دیدگاه پورتراب»،  وشته دکتر پویان آزاده، نوازنده پیانو با نام «مواجهه پورتراب با پیانو» و «مروری بر ایده‌های موسیقایی و هنری مصطفی کمال پورتراب» بخش‌های تشکیل‌دهنده این یادمان هستند.
 
در این شماره از گزارش موسیقی، گفت‌وگویی خواندنی از مایکل داگرتی هنرجوی گئورگی شندور لیگتی به مناسبت دهمین سال درگذشت این آهنگساز نامدار معاصر، ترجمه و به چاپ رسیده است.

رویدادهای فناوری موسیقایی و فعالیت گروه‎های موسیقی راک در سال 1966 میلادی از زمره سال‌های فراموش ناشدنی است که بدین منظور مطلبی برگرفته از ماهنامه «راک کلاسیک» با ترجمه محسن گلتاش در این شماره از «گزارش موسیقی» آمده است.
 
در ادامه مباحث این نشریه پیرو سلسله مباحث روان‌شناختی موسیقی برای موسیقیدانان مبحث آهنگسازی و بداهه‌پردازی به قلم سیاوش روشن و نازنین شهبازی مورد توجه قرار گرفته و محسن کوهسار و بهرنگ نیک آئین به ترتیب نگاهی به موسیقی ترکمن و مراسم «آشیق لار بایرامی» را در شماره مرداد ماهنامه «گزارش موسیقی» داشته‌اند.

مخاطبان موسیقی در ماهنامه «گزارش موسیقی» ویژه مردادماه، در حوزه دانستنی‌های این هنر ارزنده دو مقاله باعنوان «روند شکل گیری درمان از طریق موسیقی» به کوشش سلام ریاضی و «بیوموزیکولوژی» به قلم ابوالفضل زنده بودی را می‌خوانند.

در پرونده مصطفی کمال پورتراب، علی عظیمی‌نژادان، مروری بر زندگی و آثار او انجام داده‌ و در بخشی از آن می‌نویسد:
«مصطفی کمال پورتراب در 28 شهریور 1303 در محله عودلجان واقع در ناحیه ناصرخسرو تهران به دنیا آمد. او نخستین فرزند از چهار فرزند خانواده بود. پدرش که در اصل به خطه آذربایجان شوروی سابق تعلق داشت، پیش از ورود به ایران نام خانوادگی‌اش «اباذرُف» بود و در زمره سرهنگ های ارتش نظام کمونیستی تازه تاسیس محسوب می‌شد که البته پس از مدت کوتاهی پس از پیوستن به ارتش کمونیستی با آن‌ها اختلاف نظر پیدا می‌کند و با یک هنگِ قشونِ بلشویکی از شوروی سابق به ایران وارد می‌شود. مادر مصطفی کمال هم کاشانی الاصل بوده که پس از مرگ پدر و مادرش از کاشان به تهران مهاجرت می‌کند و در این شهر با پدر مصطفی کمال آشنا می‌شود و این دو در سال 1302 با یکدیگر ازدواج می‌کنند.

پس از مصطفی کمال که در سال 1303 به دنیا آمد، فرزندان دیگر عبارتند از: امیر تیمور (متولد 1308)، محمد عیسی پورتراب(متولد 1315) و اقدس(متولد 1318) که همگی بعدها در رشته‌های مختلف موسیقی صاحب تخصص شدند، بطوری‌که امیر تیمور در رشته نوازندگی ویولن تخصص داشت و محمد عیسی ضمن این‌که ساز تخصصی‌اش ویولنسل بود و سالها در ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر مجلسی نوازندگی می‌کرد، در هنرستان عالی موسیقی نیز معلم سلفژ، دیکته موسیقی و ویولنسل بود و اقدس پورتراب نیز از نوازندگان حرفه ای پیانوی کلاسیک در دوران گذشته به حساب می‌آمد که درایران از شاگردان خانم گیتی خسروی در هنرستان عالی موسیقی بود و ادامه تحصیلاتشان را کنسرواتوار موسیقی فرایبورگ در آلمان به پایان رساند.

البته گفتنی است که پس از مصطفی کمال، فرزند پسر دیگری به نام تِموچی چنگیز به دنیا می‌آید که خیلی زود فوت می‌کند. پدر که علاقه خاصی به شخصیت آتاتورک یعنی معمار اصلی ترکیه مدرن داشت، نام نخستین فرزند خود را مصطفی‌کمال گذاشت و بنا به قول پورتراب بارها به او ابراز می‌کرد که من این نام را به این دلیل برای تو برگزیدم تا بعدها اگر لیاقت داشته باشی «پاشا»یش را هم خودت بدست آوری...»

هشتاد و سومین شماره  مجله «گزارش موسیقی» در 68 صفحه، با سردبیری سروش ریاضی و با پرونده‌ای ویژه برای زنده‌یاد مصطفی کمال پورتراب به بهای هشت هزار تومان منتشر شده است.