خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، دكتر مظفر بختيار از ايران‌شناسان، فارسي‌پژوهان، نسخه‌شناسان و مترجمان برجسته ايران متولد 1322 در چهار محال و بختياري بود. پدربزرگ وي فتحعلي خان سردار معظم بختياري از سران ميهن‌پرست و فرهنگ‌دوست بختياري بود كه علي‌اكبر دهخدا در دوران جنگ جهاني اول طي دو سال و نيم اقامت در منزل وي موسوم به «قلعه دزك» در ۳۲ كيلومتري شهركرد، بخش عمده كار فيش‌برداري و تأليف كتاب امثال و حكم و لغتنامه را در آن‌جا انجام داد.

دكتر بختيار پس از اخذ دكتراي زبان و ادبيات فارسي از دانشگاه تهران، به عضويت هيأت علمي دانشكده ادبيات دانشگاه تهران درآمد و پس از سال‌ها تدريس و تحقيق موفق به كسب رتبه استادي شد. او از متخصصان و پژوهشگران برجسته چين‌شناسي و فرهنگ‌هاي شرق دور بود و دانشگاه پكن در سال ۱۳۷۵ به مناسبت آثار و تحقيقات او در زمينه چين‌شناسي، عنوان «استاد ممتاز دانشگاه پكن» و منشور ويژه آن دانشگاه را به او اعطا كرد. وي چندين سال از طرف دانشگاه تهران در دانشگاه پكن پايتخت چين و دانشگاه هانكوك سئول پايتخت كره جنوبي به تدريس و تحقيق اشتغال داشت.

برخي آثار تأليفي وي عبارت‌اند از ني‌نامه، فرقه‌هاي صوفيه در چين، فرهنگ چيني به فارسي (به ويراستاري وي)، كتاب ايران، شكوه ايران، علف (ترجمه)، آداب فتوت (ترجمه)، مجموعه آثار رضا عباسي و حياة الطغرايي (به عربي). از او مقالات علمي و پژوهشي زيادي در نشريات داخل و خارج از كشور به چاپ رسيده است.

بخش عمده كارنامه دكتر مظفر بختيار، تربيت چند نسل از پژوهشگران رشته زبان و ادبيات فارسي است؛ به نحوي كه شاگردان وي هم‌اكنون استادان نام‌آشناي رشته زبان و ادبيات فارسي در دانشگاه‌هاي ايران و جهان به شمار مي‌روند. دكتر مظفر بختيار تا سال ۱۳۸۸ با رتبه علمي استاد تمام به تدريس در دانشكده ادبيات دانشگاه تهران مي‌پرداخت.

دکتر مظفر بختیار عصر عصر روز جمعه 23 مرداد در تهران درگذشت و شنبه با حضور اعضاي خانواده و جمعي از نزديكان در مقبره خانوادگي شماره 957 (واقع در جنب قطعه هنرمندان) بهشت زهراي تهران به خاك سپرده شد. بنا بر وصيت و خواست ايشان، هيچ مراسمي در این زمینه برگزار نمي‌شود.