الوندی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) اظهار کرد: بیان مباحث تئوری و نظری در زمینه ادبیات کودک و نوجوان می‌تواند در روان شدن و افزایش کیفیت قلم نویسندگان این حوزه بسیار موثر باشد زیرا در این مباحث، قواعد، تجربه‌ها، نکته‌ها و ظرایف نویسندگی توضیح داده می‌شود.
 
وی افزود: باید توجه داشت که گروه‌ سنی کودک و نوجوان از گروه‌های سنی بسیار مهم است و کتاب‌هایی که برای آنها نوشته می‌شود باید با دقت و توجه به جزئیات و قواعد نوشته شوند. اگر کودک در این سنین با ادبیات آشنا شود و با آن انس بگیرد به تدریج به مطالعه علاقه‌مند می‌شود و با کتابخوانی انس می‌گیرد.
 
الوندی ادامه داد: البته بهترین معلم برای افرادی که تازه به حوزه داستان‌نویسی برای کودکان پیوسته‌اند، خواندن داستان‌هایی که برای کودکان و نوجوانان در کتاب‌ها و مجلات و نشریات نوشته شده، بسیار مفید است. در واقع نویسندگی علم نیست بلکه تجربه است. تجربه‌ای که به دست می‌آید با حس و تخیل و احساسات فرد نویسنده ترکیب می‌شود و به نوشتن یک داستان می‌رسد.
 
وی تاکید کرد: اصولا هیچ کس با خواندن کتاب‌هایی که مباحث تئوری و نظری داستان‌نویسی برای کودکان و نوجوانان را بیان کرده است، نویسنده نمی‌شود. او باید به همراه خواندن این آثار از عواطف و تخیل و خلاقیت خودش هم استفاده کند. یعنی از ابتدا ذوق و زمینه نویسندگی در او وجود داشته باشد سپس برای بهتر شدن کارش و ارتقای آن از این کتاب‌ها استفاده کند.
 
الوندی گفت: البته تعداد کتاب‌هایی که مباحث تئوری و عناصر داستانی را در حوزه کودک و نوجوان به طور ویژه مطرح کرده باشد بسیار کم است و من تا به حال کتابی در این زمینه ندیده‌ام. اکثر کتاب‌هایی که وجود دارد در حوزه ادبیات بزرگسال است. تشابه‌های کلی بین عناصر داستانی ادبیات کودک و نوجوان و بزرگسال مانند شخصیت‌پردازی، طرح، پی‌رنگ، ماجرا و داستان و کشمکش و ... وجود دارد اما زاویه دید و نگاه کردن به موضوع، مخاطب‌شناسی و ... در ادبیات کودک با ادبیات نوجوان و با ادبیات بزرگسال متفاوت است و باید مورد توجه قرار گیرد.
 
وی اضافه کرد: نویسنده باید به فراخور سن مخاطبش به مسائل، جزئی‌تر بنگرد و مسائل را با زبان مخاطبش بیان کند. ادبیات کودک و نوجوان نوعی ذوق و هنر است. نویسنده کودک و نوجوان باید روحیات، رفتارشناسی، روان‌شناسی و زبان‌شناسی کودکان و نوجوانان را به خوبی بشناسد و بر اساس آن، موضوعاتی انتخاب کند که تاثیرگذار باشند.
 
الوندی در ادامه احساس عدم نیاز را از عوامل تاثیرگذار بر ضعف تولید کتاب‌های تئوری و عناصر داستانی در حوزه کودک و نوجوان ارزیابی کرد و گفت: مهم‌ترین چیزی که باعث پدیدآوردن چیزی می‌شود، نیاز است. اگر امروز کمتر کتابی می‌بینیم که در حوزه مباحث تئوری کودک ونوجوان نوشته شده ، شاید به این دلیل است که نیازی در این حوزه احساس نشده است.
 
وی افزود: البته کتاب‌های زیادی درباره نظریه‌پردازی و نیازهای علمی برای کودکان و نوجوانان مانند زیبایی شناسی در ادبیات کودک و نوجوان و دیگر خواندنی‌ها درقالب تالیف و ترجمه‌ وجود دارد اما باز هم در این زمینه کم کار شده است و پژوهشگران باید تحقیقات بیشتری در این حوزه ارائه دهند.
 
الوندی گفت: در ادبیات کودک و نوجوان بیشتر ضعف دانش آکادمیک داریم. باید به رشته‌های مربوط به ادبیات کودک ونوجوان در دانشگاه‌ها بیشتر پرداخته شود و نویسندگان به این مراکز آکادمیک مراجعه کنند و آموزش ببینند تا قلمشان قوی‌تر شود.
 
عزت‌الله الوندی، نويسنده كودك و نوجوان، داستان‌نويس و شاعر متولد سال 1353 تويسركان و فارغ التحصيل رشته ادبيات فارسی است. وي كار نويسندگی را به صورت حرفه‌اي از سال 76 با چاپ كتاب «فردوسی» آغاز كرد. از جمله آثار  الوندی می‌توان به «مردي كه در بالش من راه مي‌رود»، «پشت شيشه‌هاي مات»، «دوباره برمی‌گردی مرد باراني»، «ايوان بهار»‌، «جان پاتيس»، «داراب‌نامه»، «تپه‌هاي بي‌مهتاب» و «دیو کوچولو بچه آدم» اشاره کرد.