به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) برنده امسال من بوکر، بر اهمیت سخنان «پیتر کاری» درباره سرنوشت ادبیات و رفتن به‌سوی خرده‌فرهنگ‌های ناشی از اجازه دادن به نویسندگان امریکایی برای حضور در رقابت ادبی من بوکر، هشدار داد.
رمان «جاده باریکی به‌سوی عمق شمالی» نوشته فلاناگان که برنده اول امسال من بوکر شد، شامل تجربیات نقل‌شده از اسرای جنگی در برمه زیر نظر امپراتوری متجاوز ژاپنی برای ساختن راه‌آهن جنوب به شمال در طول جنگ جهانی دوم، 5 فینالیست را پشت سر گذاشت و توانست شماره یک امسال از بین 5 فینالیست ازجمله دو امریکایی (جاشوآ فریس و کارن جو فولر) شود، هر چند نویسنده اعتراف کرده که هرگز نمی‌خواسته آن را بنویسد!
فلاناگان بعد از برنده شدن در مصاحبه‌ای از ورود امریکایی‌ها در لیست فینالیست‌ها انتقاد کرد و به دنبال سخنان مشابه هم‌وطنش - پیتر کاری- تصمیم داوران در این زمینه را نکوهید.
«پیتر کاری» به گاردین گفت امریکایی‌ها نمی‌توانند جزئی از جامعه نویسندگان (کشورهای مشترک‌المنافع انگلیسی‌زبان) باشند و «من بوکر» مانند «جایزه کتاب ملی»و «پولیتزر» عطر فرهنگ خاصی داشته، و من بالشخصه با جهانی‌شدن من بوکر با این دست‌فرمان موافق نیستم.
فلاناگان در پاسخ به این سؤال که آیا نظرات «پیتر کاری» را قبول دارید گفت: پیتر از نویسندگان بزرگ استرالیایی است و ما جزء فرهنگ خاصی هستیم که چاپ ونشراسترالیا از این نوع، تنها 40 سال قدمت دارد و با رشد و نمو در چنین فضای شکننده‌ای حاضر نیستید علایق خود را از دست بدهید.
گفتنی است «پیترکاری» تاکنون دوبار« من بوکر» را برده (سال 1988 و 2001) و نامش در کنار هیلاری مانتل (برنده دو بار جایزه من بوکر) و جی.ام. کوئتزی (برنده نوبل 2003) جاودانه شده است.
فلاناگان برنده شدن خود را لحظه‌ای افتخارآمیز برای فرهنگ استرالیایی توصیف کرد و از سوی دیگر نسبت به ورود خرده‌فرهنگ‌ها (امریکایی) هشدار داد هرچند در مصاحبه‌ای دیگر پس از بردن جایزه، از اینکه در کنار نویسندگان بزرگی که نامشان در فینال لیست شده، افتخار کرده ابراز علاقه کرد!
رمان «جاده باریکی به‌سوی عمق شمالی» نوشته فلاناگان که برنده اول امسال من بوکر شد، شامل تجربیات نقل‌شده از اسرای جنگی در برمه زیر نظر امپراتوری متجاوز ژاپنی برای ساختن راه‌آهن جنوب به شمال در طول جنگ جهانی دوم، 5 فینالیست را پشت سر گذاشت و توانست شماره یک امسال از بین 5 فینالیست ازجمله دو امریکایی (جاشوآ فریس و کارن جو فولر) شود، هر چند نویسنده اعتراف کرده که هرگز نمی‌خواسته آن را بنویسد!
فلاناگان بعد از برنده شدن در مصاحبه‌ای از ورود امریکایی‌ها در لیست فینالیست‌ها انتقاد کرد و به دنبال سخنان مشابه هم‌وطنش - پیتر کاری- تصمیم داوران در این زمینه را نکوهید.
«پیتر کاری» به گاردین گفت امریکایی‌ها نمی‌توانند جزئی از جامعه نویسندگان (کشورهای مشترک‌المنافع انگلیسی‌زبان) باشند و «من بوکر» مانند «جایزه کتاب ملی»و «پولیتزر» عطر فرهنگ خاصی داشته، و من بالشخصه با جهانی‌شدن من بوکر با این دست‌فرمان موافق نیستم.
فلاناگان در پاسخ به این سؤال که آیا نظرات «پیتر کاری» را قبول دارید گفت: پیتر از نویسندگان بزرگ استرالیایی است و ما جزء فرهنگ خاصی هستیم که چاپ ونشراسترالیا از این نوع، تنها 40 سال قدمت دارد و با رشد و نمو در چنین فضای شکننده‌ای حاضر نیستید علایق خود را از دست بدهید.
گفتنی است «پیترکاری» تاکنون دوبار« من بوکر» را برده (سال 1988 و 2001) و نامش در کنار هیلاری مانتل (برنده دو بار جایزه من بوکر) و جی.ام. کوئتزی (برنده نوبل 2003) جاودانه شده است.
فلاناگان برنده شدن خود را لحظه‌ای افتخارآمیز برای فرهنگ استرالیایی توصیف کرد و از سوی دیگر نسبت به ورود خرده‌فرهنگ‌ها (امریکایی) هشدار داد هرچند در مصاحبه‌ای دیگر پس از بردن جایزه، از اینکه در کنار نویسندگان بزرگی که نامشان در فینال لیست شده، افتخار کرده ابراز علاقه کرد!
نظر شما