روحالله هادی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در توضیح ضرورت احیای زنگهای انشا و مطالعه در مدارس گفت: علی رغم توجه عامی که به مطالعه و زبان و ادبیات فارسی وجود دارد، طرح این موضوع از سوی ریاست جمهوری نشان از اهمیت و توجه خاص برگرفته از آگاهی و مسالهشناسی دارد، چراکه در سالهای اخیر با ادغام زنگ انشا در زنگ زبان و ادبیات فارسی امکان حداقلی نگارش نیز از دانشآموزان سلب شده است.
مولف کتاب درسی «آرایههای ادبی» سال سوم دبیرستان، وضعیت کنونی دانشآموزان را در مطالعه نگرانکننده توصیف کرد و گفت: قریب به اتفاق دانشآموزان علاقهای به مطالعه کتابهای غیر درسی ندارند و حتی کتابهای درسی خود را از سر تکلیف و اجبار و عمدتا در شبهای امتحان میخوانند یا بهتر بگوییم حفظ میکنند.
عدم مطالعه آدمها را سطحی کرده است
استادیار دانشگاه تهران آفت اصلی بیتوجهی به این زنگها در سالهای اخیر را سطحی شدن افراد خواند و بیان کرد: در روزگار ما آدمها کوچکتر از سن و سال خود رفتار میکنند و از پختگی، شخصیت و وقار متناسب با سن بیبهرهاند. رسانههای دیداری مانند فیلم، تلویزیون و بازیهای رایانهای که بخش اعظم اوقات فراغت بچهها را پر میکنند، اجازه عمیق شدن را به آنها نمیدهند و به همین خاطر فیلمهایی که با اقتباس از یک اثر ادبی ساخته میشوند، در مقایسه با کتاب، از منظر تربیتی اثرگذاری کمتری داشته و سطحیترند.
وی افزود: علاوه بر سطحیتر شدن، تحمل آدمها در حوزه فکر و اندیشه نزول پیدا کرده است و غلط نویسی در انشا، املا، اعلانات، نامهها اداری، پلاکاردها و بیلبوردهای شهری از تبعات کنار گذاشتن این زنگها از برنامه درسی ملی است.
معلم مطالعه و انشا تربیت شود
هادی در پاسخ به این سوال که برای حل این مشکلات باید چه تدابیری اندیشیده شود، گفت: زنگهای مطالعه، انشا و گفتوگو باید جدی گرفته شود و معلمانی خلاق، دارای وسعت نظر، کتابخوان و اهل فرهنگ، تفکر، تحمل و گفتوگو، به طور خاص برای این زنگها تربیت شوند؛ معلمانی که دستشان باز گذاشته شده تا بدون ارایه پیشداوری درباره کتاب خوب و کتاب بد، بچهها را به مطالعه ترغیب کنند چراکه این نوع نگرش مانع ایجاد علاقه به کتاب میشود.
وی نقش نظام آموزش و پرورش را در توسعه فرهنگ مطالعه مهم خواند و عنوان کرد: از لحاظ زمانی پیش از آموزش و پرورش، خانوادهها در کتابخوان کردن بچهها موثر هستند چراکه رشد و پرورش در خانوادهای کتاب دوست، اهلیت و علاقه بیشتری را در کودک و نوجوان برای مطالعه ایجاد میکند.
هادی افزود: در صورتی که خانواده آشنایی و تمایلی به عالم کتاب نداشته باشد، همه بار به دوش نظام آموزش و پرورش است تا علاقه به کتاب را در دانشآموز بپروراند.
وی با طرح این مطلب که در ابتدا باید بچهها را اهل کتاب و کتابخوانی کرد و بعد به فکر معرفی کتابهای مناسب برای آنها افتاد، گفت: آموزش و پرورش عمدتا از معرفی کتابهای مناسب برای دانشآموزان سخن میگوید در حالی که ابتدا باید بچهها را به گونهای کتابخوان تربیت کرد که بدون آن آرام و قرار نداشته باشند و در مرحله بعد، کتابهای مناسب را برایشان معرفی کرد.
مولف کتاب «آموزش عروض و قافیه از دریچه پرسش» ادامه داد: برای نمونه علاقه من به کتاب در سنین 14 و 15 سالگی با مطالعه کتابهای پلیسی/جنایی پرویز قاضی سعید پدید آمد؛ این کتابها که توسط انتشارات امیر کبیر در قطع جیبی منتشر میشدند، همدم من در اوقات فراغت شده بود به گونهای که شبی یک جلد از این کتابها را میخواندم و در واقع علاقه من به مطالعه جدی از آن زمان بنیان نهاده شد.
این مدرس دانشگاه میان اجرای برنامه با اهداف سیاسی و اجرای آن با ایمان و باور قلبی تفاوت قایل شد و اظهار کرد: لازم است آموزش و پرورش به ضرورت مساله در سطح خرد و کلان وقوف پیدا کند و به احیای زنگها مطالعه، انشا و گفتوگو به چشم کاری سیاسی که به دستور ریاست جمهوری باید انجام شود، نگاه نکند بلکه بر اساس باور و اعتقاد قلبی به ضرورت این کار، وارد عمل شود.
وی ادامه داد: در این راه آموزش و پرورش نباید از تهیه کتاب، تامین بودجه و تربیت نیروی متخصص و کاردان دریغ کند چراکه در غیر این صورت، این زنگها بعد از مدتی به فراموشی سپرده میشوند و نتیجه لازم را حاصل نمیکند.
جمعه ۲۵ بهمن ۱۳۹۲ - ۰۲:۴۶
نظر شما