اکبر اکسیر:
لزوم تجلیل از گوشهنشینان سال های اخیر در جشنواره شعر/تقدیر از نخبگان جشنواره را تطهیر میکند
اکبر اکسیر، شاعر و طنزپرداز خواستار تقدیر از افتخارآفرینان گوشهنشین شعر سال های اخیر شد. این شاعر گفت که با تقدیر از نخبگان، جشنواره شعر فجر نسبت به دورههای قبل تطهیر میشود.
شاعر مجموعه شعر «پسته لال سکوت دندان شکن است» اضافه کرد: بارها در سالهای گذشته دیدهایم که با تمام حسن نظر هیأت اجرایی در آخر وقت بخشنامهای میآید و نام شاعران برگزیده را قلم میگیرند. سال 68 قرار بود کتاب من در جایزه کتاب سال برگزیده شود اما در آخرین دقایق اعلام کردند که بخش شعر کلا حذف میشود.
وی درباره صحبتهای عبدالجبار کاکایی که گفته بود اگر قرار باشد در جشنواره هشتم نیز بخشنامهای از بالا صادر شود، من کنار میکشم، افزود: آقای کاکایی یا خانم راکعی به حرمت نامشان باید در موقع لزوم این کار را انجام دهند اما اگر اینها هم کنار بکشند افرادی کم مایه جلو میآیند. معتقدم امثال آقای کاکایی باید بمانند و پا فشاری کنند.
شاعر مجموعه شعر «زنبورهای عسل دیابت گرفتهاند» توضیح داد: شعر خصلتی وحشی، آزاد و روستایی دارد که در هیچ بند و بخش و بخشنامهای جای نمیگیرد و قابلیت این را ندارد که در جشنواره حضور داشته باشد. اجازه دهیم شعر کار خودش را بکند. در سالهای اخیر حتی آمدند برای شعر معاونتی تشکیل دادند. این کارها اصلاً لازم نیست. چرا کار وزارتخانه را مشکلتر و پیچیدهتر میکنند؟ در این زمینه باید به کارهای مهمتر برسیم. به گمانم شعر همیشه اجرش را از مردم میگیرد.
وی ادامه داد: شاعرانی که به شرافت خود ایمان دارند از راه جوایز ادبی نان نخوردهاند. این بزرگترین بدبختی گروه شاعران است. در بین تمام هنرمندان آنانی که واقعاً زجر میکشند و مدام تحقیر میشوند شاعر و نویسندگانند. اگر بخواهند جایزهای واقعی هم بدهند تازه مساله شروع میشود. مسالهای که برای استاد مهربان همه شاعران، منوچهر آتشی پیش آمد. او وقتی چهره ماندگار شد آنقدر زخم زبان شنید که طی یک هفته دق کرد و مرد.
اکسیر گفت: اگر مسوولان فرهنگی میخواهند کاری انجام دهند باید مدیریتی نامحسوس داشته باشند. یعنی این گونه نباشد که صرفاً آثار شاعرانی که برای جشنواره شعر میفرستند بررسی شود. شغل سازمانی یک عده رفتن به جشنوارهها و بده بستانهای آنچنانی است. باید از آنانی که طی این سال ها برگ افتخاری بر شعر امروز اضافه کردهاند تجلیل شود. اگر هم میخواهند جایزهای بدهند، جایزهای باشد که شاعران فلاکتها و بدبختیهایشان را جبران کنند. شاعران واقعی کشور ما آدمهایی نازک دل و مهربان و کم رو هستند که هیچگاه کاسهای دست نگرفتهاند و به قول حافظ: «ما آبروی فقر و قناعت نمیبریم».
اکسیر در پاسخ به این پرسش که «آیا جشنواره هشتم میتواند از نخبگان دلجویی کند؟» پاسخ داد: در این جشنواره بهتر است بیایند از شاعرانی خوش فکر و مستقل و فرهیخته که به هیچ ارگانی وابسته نبودهاند، قدردانی کنند. امسال هم میتوانند کسانی چون محمدعلی سپانلو و احمدرضا احمدی یا سیمین بهبهانی را به عنوان شاعر برتر معرفی کنند.
شاعر مجموعه شعر «مالاریا» در پایان یادآور شد: این کار جراحتها را ترمیم میکند. نباید چنین باشد که جشنواره بینالمللی شعر فجر برگزار کنند و از روستاهای سنگال شاعر انتخاب کنند اما شاعران حقیقی خودمان اینجا سرشان بی کلاه بماند. داوران باید شاعران واقعی را رصد کنند.
اکبر اکسیر متولد محله آبروان شهرستان مرزی آستارا است. «بفرمایید بنشینید صندلی عزیز»، «زنبورهای عسل دیابت گرفتهاند»، «پسته لال سکوت دندان شکن است» و «مالاریا» از کتابهای این شاعرند.
مجموعه شعر «بفرمایید بنشینید صندلی عزیز» امسال از سوی انتشارات مروارید به چاپ هفتم رسید و چاپ سوم کتاب «مالاریا» نیز تا چند روز دیگر از سوی انتشارات مروارید راهی بازار کتاب خواهد شد.
نظر شما