دکتر امیر عبدالرضا سپنجی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: متاسفانه در سال‌های اخیر فضاهای دانشگاهی خالی از علم و دانش شده و افرادی که به صورت حرفه‌ای در حوزه تالیف روابط‌عمومی کتاب فعالیت کنند، بسیار محدود است.
وی افزود: یکی از دلایل عمده نبود فعالان حوزه روابط‌عمومی مهیا نبودن زیرساخت‌های فرهنگی و دلیل دیگر آن نبود دستاوردهای پژوهشی مناسب در این بخش است.
عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ادامه داد: تولید آثار در حوزه روابط عمومی نیازمند اختصاص بودجه و پژوهشگران برای پژوهش‌های میدانی است.
سپنجی با بیان این‌که اکنون آثار تالیفی حوزه روابط عمومی اغلب کتابسازی است، گفت: برخی افراد، با کنار هم قرار دادن بخش‌هایی از کتاب‌های انگلسی و ترجمه آن‌ها، ادعای تالیف کتاب دارند، آثاری که متاسفانه برای فعالان این حوزه راهگشا نبوده و کاربردی نیستند.
وی با اشاره به آسیب‌های ترجمه کتاب‌های حوزه روابط عمومی نیز، عنوان کرد: کتاب‌های روابط عمومی خارجی اغلب دربردارنده فرهنگ کشورهای دیگر است و چندان با فرهنگ بومی ایران همخوانی ندارند و نمی‌توانند الگوی خوب و مناسبی برای فعالان روابط عمومی باشند.
سپنجی با بیان این‌که ترجمه کتاب‌های دانشگاهی خارجی می‌تواند برای کارشناسان و دانشجویان کشور کاربرد داشته باشد، اظهار کرد: البته تمام این آثار مناسب نیستند، زیرا برخی از این کتاب‌ها به صورت مطالعات موردی است که فقط برای آن محدوده جغرافیایی کاربرد دارد؛ به عنوان مثال برای یک فعال روابط‌عمومی اهمیتی ندارد که در ایالت نوادای آمریکا چه طرحی برای گسترش فرهنگ تبلیغات کاربرد دارد.
به گفته وی، برخی راهبردها و تکنیک‌هایی نیز وجود دارند که کاربردی بین‌المللی دارند و می‌توانند در همه جوامع کارگشا باشند.
سپنجی با بیان این‌که مترجمان باید برای انتخاب یک اثر و برگردان آن به فارسی در عناوین منتشر شده تحقیق و تفحص کنند، گفت: انتخاب یک موضوع مناسب و پرکاربرد در میان جامعه ایران و نیازسنجی از جامعه روابط‌عمومی از موضوع‌هایی است که یک مترجم پیش از انتخاب اثر باید آن‌ها را مد نظر داشته باشد.
وی یادآور شد: از سوی دیگر مترجم باید اصطلاحات و واژگان تخصصی علم رسانه و ارتباطات را بشناسد، همچنین از علم لازم برای بومی‌سازی فرهنگ‌ها برخوردار باشد.
سپنجی با بیان این‌که برخی در کنار تالیف باید جایگاه ویژه‌ای برای کتاب‌های ترجمه‌ای نیز در نظر بگیرند، اظهار کرد: علم ارتباطات در ایران بی‌نیاز از ترجمه نیست و باید بسیاری از مطالب و ادبیات مورد نیاز محققان و پژوهشگران حوزه روابط‌عمومی در کشور را به فارسی برگردانیم.
وی یادآور شد: باید بتوانیم متن‌های اصیل و مقالات اصلی این حوزه و متونی را که برای دانشجویان و فعالان حوزه روابط عمومی راهگشاست ترجمه و به فعالان این حوزه ارایه کنیم.
دکتر امیر عبدالرضا سپنجی که رساله دکترای خود را با عنوان «مخاطب‌پنداری برای رسانه‌ها؛ در نگاه سرآمدان جمهوری اسلامی ایران» نوشته است، تاکنون ترجمه کتاب «خوانش هایی انتقادی پیرامون: مخاطبان و رسانه‌ها» را در کارنامه خود ثبت کرده است.
ترجمه کتاب‌های «درسنامه دانشجویان رسانه‌ها و ارتباطات» و «مخاطبان و رسانه‌ها؛ چشم اندازهای نوین» از زبان انگلیسی به فارسی، تالیف و ویراستاری کتاب‌های «مقدمه‌ای بر اخلاق رسانه‌ای»، «تحلیل محتوای عمقی» و «سیاست‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات در 8 کشور فرا صنعتی» را نیز می‌توان از دیگر فعالیت‌های مکتوب وی معرفی کرد.
نگارش مقاله‌های متعددی در حوزه ارتباطات و رسانه نیز در زمره فعالیت‌های سپنجی قرار دارند.
شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۲۷
نظر شما