چایچی درباره آثار در دست انتشارش به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، گفت: یکی از این آثار منظومه‌ای با عنوان «پس مسافر این کشتی شدم» نام دارد که شعری بسیار بلند است و به نظرم ساختار بسیار بدیعی دارد.

وی توضیح داد: در این منظومه از مضمون گسترده‌ای بهره گرفته‌ام و ساختار کلی شعر با شخصیت‌های گوناگونی شکل گرفته است که در این منظومه با هم یا به تنهایی گفت‌و‌گو می‌کنند و دیالوگ‌های آن‌ها منظومه را پیش می‌برد. در حقیقت ضمن آن‌که این منظومه یک سفر دریایی را شرح می‌دهد، جهانی را از رهگذر این سفر نیز معرفی و روایت می‌کند.

این شاعر در ادامه از انتشار گزیده شعرش از سوی نشر مروارید خبر داد و گفت: طبق روال گزیده اشعار این انتشارات، کتاب با مقدمه‌ای به قلم من درباره خودم و نگاهم به شعر همراه شده است. شعرهای این مجموعه را از منظومه «پس مسافر این کشتی شدم» و هفت مجموعه شعر منتشر شده‌ام، انتخاب کرده‌ام.

وی ادامه داد: در انتهای کتاب نیز نقدهایی را که از دهه 70 یا 80 در دسترس داشته‌ام و از سوی منتقدانی چون عنایت سمیعی، هوشنگ گلشیری، اورنگ خضرایی، محمود معتقدی و سیدعلی صالحی نوشته شده است، ارایه کرده‌ام تا خوانندگان با نگاه دیگر شاعران و منتقدان نسبت به کارهای من آشنا شوند.

چایچی در پایان از نگارش داستانی برای گروه سنی نوجوان و با عنوان «پیرمرد و شکارچی» خبر داد که از سوی نشر آوای‌کلار راهی بازار کتاب می‌شود و اکنون نیز مراحل تصویرسازی را طی می‌کند. 

رضا چایچی متولد 1342 است. از مجموعه شعرهای او می‌توان «بی چتر، بی چراغ»، «روزی به خواب می‌رویم»، «بر این تپه کوچک از صدای هیچ پرنده‌ای خبری نیست»، «مه چهره‌هایمان را با خود می‌برد» و «خدا و ناخدا، باد و بادبان» و «بوی اندام سیب» را نام برد.

علاوه بر این هفتمین مجموعه شعر این شاعر با عنوان «باله ماسه‌ها» از سوی نشر «مروارید» مراحل انتشار را طی می‌کند و به زودی راهی بازار کتاب می‌شود.