جبل‌عامل در چشم‌انداز عربی 

با توسعه جریان‌های سیاسی عربی، شیعیان لبنان متوجه شدند که می‌توانند طبق تشخیص اشخاص برجسته سیاسی شهری از خطر فکری عربی پیروی کنند. اقدام‌های زیادی برای توسل به عاملی‌های کشور عربی که هم عرب بودند و هم سکولار آرمانی صورت گرفت؛ چرا که بالقوه می‌توانستند هویت عربی‌شان ‌را پیش از هویت مذهبی‌شان بپذیرند که در دوره عثمانی مانعی برای برابری سیاسی و اجتماعی بود. در فضای به‌شدت عربی، متفکران عاملی با توجه به وجود زمینه‌های ملی‌گرایی در جبل‌عامل که مخالفت با قیمومیت یک مورد کاملاً مشخص آن بود، فرصتی برای ترویج آگاهی ملی پیدا کردند.
در موجودیت لبنانی، با توجه به اینکه قیمومیت به جامعه مارونی برتری می‌داد، مسلمانان حس محرومیت داشتند. موضع کلی سنی‌ها عدم پذیرش جایگاه اقلیت بود که احساس می‌کردند ساختار لبنانی به دستور فرانسه به آن‌ها تحمیل کرده است؛ نمونه‌ای از آن، این بود که شیخ «محمد جزّار» اهل طرابلس که طرفدار فرانسه بود در 1932 رئیس‌جمهور شد. در این موقعیت، شیعیان توانستند مبارزه علیه قیومیت را هدایت کنند، هرچند در این مرحله نسبت به عصر عثمانی تبعیض بیشتری نسبت به آن‌ها صورت می‌گرفت. نخبگان سیاسی شیعه، به عنوان اقلیت سیاسی منطقه، نسبت به نخبگان سنی منافع کمتری برای از دست دادن داشتند؛ چرا که از اول هم منافع کمتری داشتند.

صفحات 180 و 181/ شیعیان جبل‌عامل و لبنان جدید/ دکتر تمارا چلبی/ ترجمه شهناز شفیع‌خانی/ انتشارات پژوهشگاه هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی/ چاپ اول/ سال 1391/ 308 صفحه/ 8000 تومان