به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از تلگراف، این نویسنده آمریکایی در حالی که در سال 1958 ، دو سال قبل از این که در سن 61 سالگی با شلیک گلوله به زندگی خودش خاتمه بدهد، با پاریس ریویو صحبت می کرد، اعتراف کرد که کلمات پایانی کتاب «وداع با اسلحه»، کتاب نیمه زندگینامه خودنوشتش که درباره اتفاقات جنگ جهانی اول در واحد آمبولانس ایتالیا است، بارها بازنویسی شد. او گفت:«39 بار بازنویسی شد تا راضی شدم».
حالا نیویورک تایمز اعلام کرده که یک چاپ جدید از کتاب که شامل تمامی پایان های دیگر خواهد بود، به علاوه دست نوشته های اولیه و نکات منتخب از کتاب، بعد از توافق وصی دارایی های همینگوی و اسکرایبنر(زیرشاخه سایمون اند شوستر) منتشر خواهد شد. شماره واقعی تعداد پایان های متفاوت 47 است؛ چیزی که شان همینگوی (نوه نويسنده) بعد از مطالعه نوشته های نویسنده معروف در کتابخانه رییس جمهوری جان اف. کندی متوجه آن شد.
بعد از این که مصاحبه کننده پاریس ریویو از همینگوی پرسید دلیل این تعداد پایان های متفاوت چیست او پاسخ داد: «می خواستم کلمه ها را درست انتخاب کنم.»
همینگوی چند عنوان دیگر هم انتخاب کرده بود مانند، عشق در نبرد، دنیای کافی و زمان، هرشب و همه، از زخم ها و دلایل دیگر و سحر، که آن ها را خط زد. عنوان نهایی، «وداع با اسلحه»، از روی یک شعر قرن شانزدهم که نمایشنامه نویس معروف جورج پیل به ملکه الیزابت نوشته بود گرفته شده است.
پایان ها، که یکی از آن ها توسط اف. اسکات فیتزجرالد پیشنهاد شده بود، در یک ضمیمه 330 صفحه ای جای گرفته اند که شامل روی جلد اصلی کتاب که توسط راکول کنت طراحی شده بود، هم هستند.
پایانی که از بازبینی های همینگوی جان سالم به دربرد، درباره مرگ نامزد فردریک هنری، یعنی پرستار کاترین بارکلی است، که به این صورت بیان شده است: «مانند خداحافظی کردن با یک تندیس بود. بعد از مدتی بیرون رفتم و بیمارستان را ترک کردم و زیر باران پیاده به سمت هتل حرکت کردم.»
در میان 47 پایانی که همینگوی امتحان کرد «پایان پوچ گرایانه» معروف نیز حضور داشت که در این جملات بیان شده : «تمام داستان همین بود. کاترین مرد و تو هم خواهی مرد و من هم خواهم مرد و این تنها چیزی است که می توانم به تو قول بدهم.»
و پایانی که با عنوان فرزند زنده شناخته می شود: «به غیر از مرگ پایانی وجود ندارد و تولد تنها آغاز است.»
اتفاقا، پایان همینگوی برای کتاب «وداع با اسلحه» وقتی که تبدیل به یک فیلم در سال 1932 شد، باعث بهت و حیرت شد. استودیو پارامونت بعد از مقدار زیادی بحث و جدل تصمیم گرفت تا پایان اصلی همینگوی را نگه دارد و بعد از مرگ کاترین تصویر محو شود. این پایان برای اکران اروپایی نگه داشته شد، اما پایانی جدید، که کاترین در آن زنده می ماند، برای اکران آمریکایی ساخته شد.
جمعه ۱۶ تیر ۱۳۹۱ - ۱۴:۲۶
نظر شما