به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این نوشته‌ها در ستونی به نام «تلنگر»، در سال ۱۳۸۴ و در روزنامه «آسیا» منتشر می‌شدند که بعدها به همراه تصویرگری‌هایی هم‌سو با محتوا، در انتشارات پوینده و در قالب کتاب به چاپ رسیدند. این کتاب هم‌اکنون برای بار سوم چاپ شده است.
اردشیر رستمی درباره کتاب‌اش می‌گوید: «برخوردم با موضوعات و ایده‌هایم تا جایی که بتوانم خصوصی است» و درباره تصویرهای کتاب‌اش عنوان مي‌كند: «آوردن طرح همراه نوشته‌های این کتاب نه‌تنها برقراری ارتباط میان «تلنگر»ها و مخاطبان است؛ که حتا گاه تعریف تصویرهای کتاب است به وسیله متن.»
این کتاب 300 صفحه‌ای که برای نخستین بار در سال 1387 به چاپ رسید، در سال جاری نیز برای بار سوم، با شمارگان هزار و 500 نسخه و به‌وسیه نشر پوینده چاپ شده است.
در تلنگری کوتاه در میانه‌های کتاب مي‌خوانيم:
«دوستی نظر مرا درباره انسان خوشبخت پرسید.
گفتم: خوشبخت کسی است که نداند چقدر بدبخت است. »
درجایی دیگر می‌نویسید:
«روزنامه‌نگاری در حال انجام وظیفه مورد ضرب و شتم قرار گرفت و قطع نخاع شد و ضارب دستگیر شد و نخاع روزنامه‌نگار وصل شد!!!!!
داستان‌های کوتاه را اغلب بزرگان می‌نویسند.»
سه‌شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۰ - ۱۰:۵۲
نظر شما