خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)‌ مهدي محدثي، نويسنده و پژوهشگر دين: آفتاب از هر افق که سر بزند، آفتاب است؛ نور و درخشش آن چشم‌ها را خیره می‌سازد و گرما و تابشش، حیات بخش و زندگی‌ساز است. از درختان سر به فلک کشیده بوستان‌ها گرفته تا خاربوته‌های کویرها، همه به پرتو پرفروغ خورشید نیازمندند تا به بار بنشینند و رشد کنند. بدون گرما و نور آفتاب، تمام هستی افسرده و منجمد می‌شود و جهان را ظلمت و تاریکی فرا می‌گیرد.
پیشوایان معصوم ما برای جهان و نیز تداوم حیات اسلام ناب محمدي(ص) به مثابه آفتاب و نور و گرمای آن هستند.

محبت به خاندان پیامبر گرامی و شناخت امامان معصوم، سرمایه‌ای بس عظیم است که در سایه‌سار آن، انسان با معارف دینی و ارزش‌های اخلاقی پیوند می‌خورد. این برگزیده‌های خداوند، اسوه‌ها و الگوهای فکری، اعتقادی، علمی و اخلاقی‌اند و یگانه راه رسیدن به سعادت دنیا و عقبی، پیروی از آموزه‌های حیات بخش آنان و حرکت در مسیری است که به ما نشان داده‌اند.

هشتمین خورشید آسمان امامت و ولایت، یازدهم ذیقعده سال 148 هجری از افق مدینه طلوع کرد، او را علی نامیدند و بعدها ملقب به «رضا» شد. پس از شهادت پدر بزرگوارش، امام موسای کاظم(ع) در زندان هارون، وي در سن 35 سالگی عهده‌دار پیشوایی امت اسلام شد و سکان هدایت شیعیان را در دریای متلاطم آن روزگار به دست گرفت ... .

همه ما در کتاب‌هایی مانند «عیون اخبار الرضا»، «مسند الامام الرضا»، «منتهی الآمال» و ... خوانده‌ایم که آن حضرت در پی احضار مأمون، به سوی سرزمین طوس رهسپار شد، اما پیش از عزیمت، وداعی سوگمندانه با اهل‌بیت خویش داشت، چرا که می‌دانست رهسپار سفری بی‌بازگشت است ... . سرانجام نیز پس از مدتی، در پی دشمنی مأمون، مسموم و شهید شد.

همچنان كه بزرگان فراواني بر اين نكته تاكيد كرده‌اند و در مكتوبات و تاليفات متعدد نيز بارها خوانده‌ايم، زندگی آن حضرت از جهات مختلف شایسته الگوبرداری و حیات پربار او برای همه شیعیان منشأ آموزه‌های فراوان است، آموزه‌هایی نظیر عبادت، عفو و گذشت، حلم و مدارا، بخشندگی و کرامت، برآوردن نیازهای نیازمندان، شیوه‌های مناظره و برخورد با ادیان دیگر و ...

برای ما ایرانیان مایه بسی افتخار است که هشتمین خورشید از بروج دوازده گانه ولایت، در سرزمین ما آرمیده و درخت ایمان در این مرزوبوم، از چشمه‌سار زلال مزار پاک او سیراب می‌شود. «او پاره تن رسول مدنی است و طوس، مدینه دیگری است در ام القرای ایران اسلامی. »

در پاداش زیارت او همین بس که خود فرمود: «هر کس از راه دوری با معرفت به زیارت من بیاید، در سه گذرگاه خطرناک آخرت دست او را خواهم گرفت و از هراس نجاتش خواهم داد؛ هنگام سنجش اعمال، هنگام گرفتن نامه اعمال و هنگام گذر از پل صراط». (عیون اخبارالرضا،ج 2، ص512) .

آن حضرت عطر و بوی رسالت و ولایت را با خود به این دیار به ارمغان آورد و نسیم الطاف آن امام رئوف، از بارگاه رضوی تا دورترین نقاط این مرز و بوم و حتی کشورهای دیگر می‌وزد و انبوه عاشقان را همچون پروانه‌هایی سبکبال، به سوی خود می‌کشاند، چرا که «غریب خراسان، آشنای دل‌های محبان است و بارگاه ملکوتی اش، مأمن دل‌های شیدا ...»