نورمحمدی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: نامه‌هایی که از عارف در این کتاب گردآوری کرده‌ام در سه بخش تدوین شده‌اند.
وی درباره بخش‌های مختلف کتاب توضیح داد: بخش نخست این اثر نامه‌هایی را در برمی‌گیرد که برای نخستین‌بار منتشر می‌شوند. بخش دوم در ارتباط با نامه‌هایی است که پیش‌تر در مجلاتی چون «آینه» و «ارمغان» به چاپ رسیده‌اند. بخش سوم این نامه‌ها نیز 70 سال پیش در کتابی منتشر شده‌اند اما این کتاب نایاب شده است.
وی ادامه داد: علاوه بر گردآوری و تدوین این نامه‌ها، توضیحاتی درباره آن‌ها نیز ارایه شده است. همچنین در انتهای کتاب تعدادی عکس و نمونه دست خط عارف به چاپ رسیده است.
وی با تاکید بر انتشار عکسی از خدمتکار عارف در این کتاب افزود: در این اثر برای نخستین‌بار عکسی از جیران، خدمتکار عارف، به چاپ رسیده است.
این پژوهشگر در ادامه به ارایه توضیحاتی درباره ویژگی‌های این نامه‌ها پرداخت و گفت: این نامه‌ها گریزی به مسایل سیاسی و اجتماعی می‌زنند و در برخی از آن‌ها نام اشخاص سیاسی چون حسن تقی‌زاده، قوام‌السلطنه، وثوق‌الدوله و رضا خان به میان آمده است.
وی ادامه داد: از سوی دیگر عارف برخی از این نامه‌ها را خطاب به ادیبان هم عصر خود چون ملک‌الشعرای بهار، ایرج میرزا، وحید دستگردی، احمد عارف، فریدالدوله گلگون و غمام همدانی نوشته است. بنابراین با مطالعه این نامه‌ها با دیدگاه عارف درباره این شخصیت‌ها نیز آشنا می‌شویم.
نورمحمدی از این نامه‌ها به عنوان آینه تمام نمای حالات عارف یاد و توضیح داد: عارف در این نامه‌ها دردها و تمام حالات خود را به خوبی بیان کرده است و از اوضاع روحی خویش در اواخر عمر سخن می‌گوید. تاریخ نگارش این نامه‌ها از سال 1301 آغاز و تا سال 1312 ادامه دارد. البته حدود 60 درصد نامه‌ها از سال 1306 تا 1312 نوشته شده‌اند.
ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹ - ۱ بهمن ۱۳۱۲)، شاعر و تصنیف‌ساز بود. وی صرف و نحو عربی و فارسی را در قزوین فرا گرفت، خط شکسته و نستعلیق را خوب می‌نوشت و موسیقی را نزد حاج صادق خرازی آموخت.
عارف نخستین تصنیفش را در 18 سالگی ساخت. اغلب تصنیف‌های او وطنی- سیاسی یا عاشقانه است.
از آن‌جا که تصنیف‌های عارف اغلب در وصف حال و اوضاع زمانه بوده‌اند، همگی تاثیر به‌سزایی در مجامع آن روز داشته‌اند. عارف از نخستین کسانی است که در ایران کنسرت برگزار کرد و بر جنبه غیر مجلسی بودن و مردمی بودن آن تاکید داشت.
«دیوان اشعار» و 29 تصنیف از او برجای مانده است.
مهدی نورمحمدی متولد سال 1351 و کارشناس علوم سیاسی است. نخستین كتاب او «فرهنگ واژگان قرآنی» (به سه زبان انگلیسی- عربی- فارسی) نام داشت كه در سال 1375 توسط انتشارات رهنما منتشر شد.
«خاطراتی از موسیقیدانان»، «ترور در بهارستان»، «من و آزادی»، «عارف قزوینی نغمه‌سرای ملی ایران»، «قزوین در انقلاب مشروطیت»، «سرگذشت موسیقیدانان قزوین در دوره قاجار و اوایل عصر پهلوی»، «خاطرات عارف قزوینی»، «من و آزادی» و «مشاهیر قزوین» از جمله آثار نورمحمدی‌اند.
کتاب «نامه‌های عارف قزوینی» از سوي انتشارات نگاه منتشر می‌شود.
شنبه ۹ مهر ۱۳۹۰ - ۱۱:۱۳
نظر شما