دكتر عليمحمد صابري در گفتوگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اظهار داشت: هنر در غرب از دوره كانت و دكارت كه فلسفه جنبه وجودشناختي خود را از دست داد و يكسره معرفتشناسي شد، ماهيت گذشتهاش را فراموش كرد. همزمان با اين دوران بود كه هنر به امري استاتيك و احساسي تغيير يافت.
وي افزود: در دوره جديد، هنر عيني جاي خود را به هنر مبتني بر احساس و خيال داد. در اين دوره نقاشي، شعر، سينما و تئاتر از توهمات ذهن انسان ناشي ميشد، در حالي كه در گذشته اين طور نبود.
صابري ادامه داد: هنر در دوران پيش از جديد، امري عيني بود كه از دين مسيحيت، نيايشهاي حضرت مريم و شام روحاني عيسي(ع) الهام ميگرفت، اما با سيطره فلسفه معرفتشناختي، سوبژكتيو(ذهني) شد و اين ذهني شدن همراه با توهم، خيال و احساس و مبتني بر نفس بود.
وي ادامه داد: در اين نشست به همراه دكتر نيّر طهوري، مدرس دانشگاههاي شهيد بهشتي و علوم و تحقيقات، در پي بررسي سكوت و اضمحلال هنر در دوره جديد و سود و زيانهاي خواهيم بود.
نشست «پايان هنر در دوره جديد» عصر فردا (چهارشنبه، پنجم آبان) ساعت 17 در سراي اهل قلم به نشاني خيابان انقلاب، خيابان فلسطين جنوبي، كوچه خواجه نصير، شماره دو برگزار ميشود.
سهشنبه ۴ آبان ۱۳۸۹ - ۱۴:۵۵
نظر شما