به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ابینا) در رشت، کتاب «شیون در آینه آثارش» در ۳۱۶ صفحه و قطع وزیری توسط انتشارات سپیدقلم در بندرانزلی منتشر شده است.
این کتاب، دفتر نخست و شامل بررسی منظومههای شاعر ازجمله منظومههای «گاب»، «هیچ» و «گیشه دمرده» است.
مهریآتیه در مقدمه کتاب نوشته است: شیون در دهههای چهل و پنجاه با حضور قاطع و مستمر شاعرانهاش در برنامه ادبی نغمهها و ترانههای محلی رادیو رشت با ارائه هر روزه دو بیتی، غزل، ترکیببند و ترجیعبند عاشقانه، حکایتی از شیفتگی خود را در سرودن اشعار گیلکی نمایانده است. شاعری که در کنار ارائه آثار موفق فارسی سرودهاش، به قوت نشان داد که از بومیسراییهایش فاصله نگرفته و فاصلهگرفتنی نیست. شاعری که در دهههای مختلف شاعرانه زیست و مضمون عمومی شعرش در سه مضمون خلاصه شدنیست؛ نخست: مضمونهایی عاطفی با گرایش هایی به عاشقانه سرایی. دوم: مضمونهایی اجتماعی با ویژگی هایی برشمردنی از درد و حجم بزرگی از مشکلات مردم بی پناه و سوم: مضمونهایی بوم گرایانه با یادآوری انبوهی از خاطرات از روزگاران کهن گیلان.
نویسنده در ادامه این نوشتار آورده است: در این کتاب به تدبیری خواستهام تا هر کدام از منظومه ها را به شیوه ای پرداخت کنم تا روند مطالعه برای مخاطب کتاب خسته کننده و ملال آور نباشد … منطومه «گاب» را بیشتر بر اساس نظریه سیمپسون طرح ریخته و تمرکزمان را روی راویهای دوازده گانهای قرار دهم که نقشآفرینانش بازتابگر و پرسشگر و دانای کل هستند. در منظومه «هیچ» تمرکزمان را روی نقد بوم گرا از سویی و رویکرد به مباحث اصالت بشر اگزیستانسیالیستی از سویی و نگاه آلبر کامویی از سوی دیگر قرار دادهام تا شاید بتوانم با بهرهای از اصالت بشر سارتر و عصاره ای از اندیشه های هایدگری منظر تازه و حوصلهگریزی را بر روی مخاطب شیفته شیون بگذارم. در منظومه «گیشه دمرده» نیز به دادههایی از نقد جامعه شناسانه و آسیب شناسانه و آسیبهایی که از این رهگذر بر مردم در چنبره فقر، گرفتار مانده وارد میآید، بپردازم.
میراحمد سید فخرینژاد متخلص به شیون فومنی، شاعر و معلم گیلانی بود که در کنار شعر گیلکی و شعر فارسی فعالیتهای پردغدغهای در سایر حوزههای ادبی داشت که از آن جمله؛ شعر و ادبیات کودکان، قصه، داستان کوتاه و فیلمنامه (سناریو) است.
غزلهای شیون، از برجستهترین غزلهای معاصر شعر فارسی است که او را در ردیف ممتازترین شاعران غزلسرا در حوزه غزل امروز نئوکلاسیک قرار داده است. غزلهای شیون، شیوه تخیل و فکرپردازی شاعران سبک هندی، تشبیهات، استعارات، تصاویر و زبان امروزی همراه با تمثیل، ترکیبسازی، مضمونیابی و پارادوکسهای زیبایی را در خود دارد که همه اینها در کنار عناصر بومی و چه با اصطلاحات و ترکیبات زبانی گیلک دیده میشود. شیونفومنی در شهریورماه سال ۱۳۷۷ پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران از دنیا رفت و آرامگاهش در بقعه سلیمانداراب رشت در کنار مقبره میرزاکوچک جنگلی است.
نظر شما