به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اراک، زهرا رجبی، پژوهشگر و استاد دانشکده ادبیات، در نشست ادبی «انسانم آرزوست» که با حضور جمعی از اعضای کانون پرورش فکری اراک و خانواد هایشان در مرکز شماره ۸ اراک، برگزار شد، به بررسی سیر عرفان و زندگی مولانا و تبیین جایگاه ادیان الهی و عرفان در شناخت خداوند پرداخت و با شرح زندگی و سلوک مولانا، او را نمادی از پیوند دین، عشق و معرفت دانست.
وی گفت: انسان برای شناخت خداوند از طریق ادیان الهی هدایت میشود. ادیان، راهی هستند که خداوند برای بازگشت انسان به سوی خویش برگزیده است. اما در کنار آن، عرفان نیز تلاشی انسانی برای صعود از مرتبه خاکی به سوی مقام الهی است.
وی با بیان اینکه عرفان را میتوان «دین انسانی» دانست، افزود: عارفان کوشیدهاند آن جزء الهی در وجود انسان را بیدار کنند و مسیر بازگشت به اصل الهی را نشان دهند. مولانا جلالالدین محمد بلخی یکی از بزرگترین نمونههای این راه است که توانست از ظاهر زمینی عبور کرده و حقیقت وجودی خویش را در مسیر عشق الهی آشکار سازد.
رجبی در ادامه به زندگی و آثار مولانا پرداخت و توضیح داد: مولانا در قرن هفتم هجری در بلخ متولد شد. به دلیل هجوم مغولها به همراه خانواده به سفر طولانی دست زد و سرانجام در قونیه ساکن شد. پس از درگذشت پدرش، به عنوان استاد علوم دینی شناخته شد، اما دیدار سرنوشتساز او با شمس تبریزی، مسیر زندگیاش را تغییر داد.
وی افزود: رابطه مولانا و شمس، او را از قالب یک مدرس علوم دینی به عارفی عاشق تبدیل کرد که آموزههای خود را نه در قالب کتابهای رسمی، بلکه در هیأت شعر و موسیقی عرضه میکرد. از دل این تجربه، مثنوی معنوی شکل گرفت؛ اثری که به تعبیر بزرگان قرآن به زبان فارسی است.
این پژوهشگر با اشاره به جهانی بودن پیام مولانا اظهار داشت: مولانا تنها برای مسلمانان سخن نگفت؛ مسیحیان، یهودیان و پیروان سایر ادیان نیز در عزاداری او حضور داشتند، زیرا پیام اصلی او عشق بود، نه تعصب دینی.
رجبی تاکید کرد: عرفان به ما میآموزد که جهان چون نیزاری است و انسانها همان نیهای بریدهای هستند که از اصل خود جدا افتادهاند. رسالت عرفان و ادبیات عرفانی همچون آثار مولانا، نشان دادن راه بازگشت به آن اصل و سرچشمه الهی است.
نظرات