سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اولین ساخته سینمایی فرانک دارابونت سال ۱۹۹۴ براساس فیلمنامهای اقتباسی از رمان «ریتا هیورث و رستگاری در شاوشنک» نوشته استیون کینگ ساخته شد. فرانک دارابونت برای ساخت اقتباس سینمایی از رمان ۹۶ صفحهای در سال ۱۹۸۷ پنج هزار دلار به استیون کینگ پرداخت کرد.
اگرچه کینگ در مورد ساختن فیلمی سینمایی از رمانش شک و تردیدهایی به دل داشت، اما دارابونت با ذهنیتی آگاه، میدانست فیلمی درخشان از رمان خواهد ساخت. دارابونت همچون کینگ زیرمتن اثر خود را به کالبدشکافی مفهوم امید و کاربردی بودن یا نبودن آن در زندگی انسان اختصاص داد. در فیلم دارابونت، شخصیتهای اصلی با داشتن امید، در سختترین شرایط به زندگی ادامه میدهند تا عاقبت لحظه رهایی و رستگاری برسد.
در فیلم «رستگاری در شاوشنک» امید مفهومی کلیدی و محوری است که به عنوان نیرویی محرکه برای شخصیت اصلی، «اندی دوفرین» عمل میکند. امید در این فیلم نه تنها به معنای آرزوی رهایی از زندان، بلکه به معنای حفظ عزت نفس، انسانیت و ارزشهای درونی در شرایط سخت و ناامیدکننده است.
امید در فیلم به عنوان یک انتخاب به شمار میرود. اندی با وجود شرایط سخت زندان، امید خود را از دست نمیدهد و آن را به عنوان یک انتخاب آگاهانه در نظر میگیرد. او به جای تسلیم شدن در برابر ناامیدی، به حفظ امید خود میپردازد و این انتخاب او را از سایر زندانیان متمایز میکند.
همچنین اندی از امید به عنوان یک سلاح استفاده میکند و با حفظ امید، نه تنها خود را از درون قدرتمند میکند، بلکه به دیگر زندانیان نیز انگیزه و امید میبخشد. برای اندی، امید تنها یک آرزو برای آزادی نیست، بلکه معنای زندگی اوست. او با حفظ امید، معنای جدیدی به زندگی خود در زندان میبخشد و از طریق آن، به مبارزه با شرایط دشوار ادامه میدهد.
فیلم به خوبی نشان میدهد که چگونه امید میتواند در برابر ناامیدی مقاومت کند و حتی در شرایطی که به نظر میرسد هیچ امیدی وجود ندارد، جوانه بزند. این امید است که در نهایت، اندی را از زندان رهایی میبخشد. امید در فیلم یک فرآیند تدریجی است. اندی با اقدامات کوچک و مداوم خود، امید را در خود و دیگران زنده نگه میدارد و در نهایت به رستگاری میرسد.
فیلم رهایی از شاوشنک امید را به عنوان یک انتخاب آگاهانه، یک سلاح قدرتمند، معنای زندگی و یک فرآیند تدریجی به تصویر میکشد. امید در این فیلم نه تنها به معنای رهایی فیزیکی، بلکه به معنای رهایی درونی و حفظ ارزشهای انسانی است. راجر ایبرت منتقد سرشناس سینما عقیده داشت «رستگاری در شاوشنکشاوشنک» نمادیست از حفظ عزت نفس در شریطی که امیدی به آن نیست.
و در پایان دیالوگ طلایی فیلم به بخشی از هویت فیلم تبدیل شده و در ذهن سینمادوستان حک شده است ردی پررنگ از امید و امیدواری در خود دارد: «یادت باشه رد، امید چیز خوبیه، شاید بشه گفت بهترین چیزهاست و چیزهای خوب هیچ وقت نمیمیرند…»
نظر شما