به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خرمآباد، کتاب «هردر، روشنگری و ضد روشنگری» تألیف آیزایا برلین با ترجمه و گردآوری «طاهره عالینژادیان» در ۱۸۸ صفحه با قطع رقعی از سوی انتشارات «شبخیز» منتشر و روانه بازار نشر شد. این کتاب در سه بخش منتشر شده که بخش اول آن به مقدمهای درباره زندگینامه، تأثیرات، فلسفه تاریخ و ملیگرایی هردر پرداخته است.
بخش دوم نیز مقالهای از آیزایا برلین با عنوان «جنبش ضد روشنگری» است که به قدمت این جنبش و مخالفت متفکران برجسته آن با ایدههای اصلی روشنگری پرداخته است.
در بخش سوم نیز که مقالهای دیگر از آیزایا برلین با عنوان «هردر و جنبش روشنگری» است، تلاش میکند سه ایده اصلی هردر، مردمگرایی، بیانگرایی و کثرتگرایی را وارسی کند. ایدههایی که به مدت ۲ قرن تأثیر زیادی داشتهاند و در برابر جریان اصلی تفکر زمانه او، روشنگری کردهاند.
یوهان گوتفرید هردر (۱۸۰۳–۱۷۴۴) فیلسوف، شاعر و منتقد آلمانی است که نقش مهمی در شکلگیری فلسفه ضد روشنگری ایفا کرده است. شهرت «هردر» بر این واقعیت استوار است که وی بنیانگذار مفاهیم مرتبط با ملیگرایی، تاریخگرایی و روح ملی است، یکی از رهبران جنبش رمانتیک بر ضد کلاسیکگرایی، عقلگرایی و ایمان به همهتوانیِ روش علمی و بهطور خلاصه، پرابهتترین مخالف فیلوزوفها (فیلسوفان فرانسوی عصر روشنگری) و پیروان آلمانی آنهاست.
او با مشغول کردن ذهن خود به رازهای فرایند خلاق، خواه در افراد و خواه در گروهها، حمله علیه عقلگرایی را به خاطر تمایلِ آن به تعمیم دادن، انتزاعی کردن، همگون کردنِ ناهمگونها و یکنواخت کردن تمایزها آغاز کرد؛ و فراتر از همه اینها، به هدف ادعایی عقلگرایی مبنی بر ایجاد یک مجموعه دانشِ نظاممند که اصولاً قادر به پاسخگویی تمام پرسشهای قابلفهم باشد یعنی ایده تشکیل یک علم متحد، متشکل از همه علوم موجود نیز تاخت. دیدگاههای او تأثیری ژرف و انقلابی در نظر و عمل آیندگان داشته است. «هردر» به عنوان یکی از بنیانگذاران تاریخگرایی، از مهمترین مخالفان روشنگری در زمینه فلسفه تاریخ و فرهنگ و پدر ملیگرایی شناخته میشود.
نظر شما