به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در موسیقی ایرانی کارگانی متشکل از گوشهها، آوازها و دستگاه ها که شامل مجموعهای از ملودیهاست ردیف نامیده میشود و استادان موسیقی ایرانی از دیرباز برای حفظ و آموزش موسیقی ایرانی آن را به کار بردهاند.
این کارگان در اصل به صورت شفاهی، با سلیقهها و در شکلها و اندازههای متنوع تدریس میشد. این شیوه تدریس به «روش آموزش سینه به سینه» معروف است. به تدریج و به ویژه از زمان ثبت نوشتاری و صوتی موسیقی در ایران، ردیف شکل تثبیت شدهتری یافت و بعضی از کاملترین روایتهای آن به نام راویانش شناخته شدند.
این کتاب که اثر برگزیده در سیوچهارمین دوره کتاب در حوزه موسیقی نیز هست، با روشی نو و یگانه ردیف میرزا عبداللّه، یکی از معتبرترین روایتهای ردیف موسیقی ایرانی و در عین حال رایج ترین آنها را تحلیل و بررسی میکند. ویژگی این روش نگاه به ردیف موسیقی دستگاهی ایران به مثابه یک زبان موسیقایی خاص است.
مؤلف با تدوین نقشهای عینی از ردیف، به بررسی آن از زوایای مختلف می پردازد و در نهایت ارائه دستور زبان خاصی را برای موسیقی ایرانی مدنظر دارد.
چاپ دوازدهم کتاب در ۵۵۲ صفحه، با قیمت ٥٨٠ هزار تومان توسط نشر نی منتشر شده است.
نظر شما