سرویس ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - حمیدرضا اکبری، شاعر: قیصر امین‌پور در شعرهایش ترویج هوشیاری می‌کرد زیرا نکته‌پردازی‌اش او را از واقعیت دور نمی کرد و زبان اشعارش ضمن سادگی، روان و فاخر بود.

وی با اینکه در قالب سنتی شعر می‌سرود ولی زبانش تازه و جذاب بود و توانست زبان معاصر را به شکل روان و زیبا در شعرهایش استفاده کند.

کودکی‌هایم اتاقی ساده بود

قصه‌ای، دور اجاقی ساده بود

شب که می‌شد نقش‌ها جان می‌گرفت

روی سقف ما که طاقی ساده بود

می‌شدم پروانه، خوابم می‌پرید

خواب‌هایم اتفاقی ساده بود

زندگی دستی پر از پوچی نبود

بازی ما جفت و طاقی ساده بود

قهر می‌کردم به شوق آشتی

عشق‌هایم اشتیاقی ساده بود

ساده بودن عادتی مشکل نبود

سختی نان بودو باقی ساده بود

قیصر در اشعارش فرهنگ عامه را مورد توجه قرار می‌داد و شاعری دغدغه‌مند و مردمی بود. ذهنیتی بکرو بالنده داشت که حتی برای مخاطبان نوجوان جذاب و دلنشین بود.

شعر امین‌پور همچنین نمونه موفق ادبیات اعتراضی و پایداری به شمار می‌رود و بیانگر روح انتقاد و اعتراض شاعر در برابر ناروایی‌ها و ناراستی‌ها و بیانگر روحیه عدالت‌خواهی و آرمان‌گرایی وی است. شعر اعتراضی قیصر نوعی حماسه انسان معاصر در برابر ناروایی‌هاست:

یک کلبه خراب و کمی پنجره

یک ذره آفتاب و کمی پنجره

ای کاش جای این همه دیوار و سنگ

آیینه بود و آب و کمی پنجره

در این سیاه چال سراسر سوال

چشم و دلی مجاب و کمی پنجره

بویی ز نان و گل به همه می رسید

با برگی از کتاب و کمی پنجره

موسیقی سکوت شب و بوی سیب

یک قطعه شعر ناب و کمی پنجره

قیصر شاعری دردآشنا و زبان مردم بود و با زیباترین زبان به بیان مشکلات و دغدغه‌های مشترک می‌پرداخت.