به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، علی‌اصغر عزتی‌پاک از مدرسین کارگاه هفدهمین دوره داستان نویسی آل جلال در کلاس آموزشی خود که پیش از ظهر هفتم دی در هتل فرهیختگان برگزار شد، درباره مضمون و درون مایه در داستان کوتاه گفت: مضمون و محتوا اصلی‌ترین محور داستان است و برای ارائه به مخاطب شخصیت می سازیم و ماجرا می‌پروریم تا آن داستان و مضمون را منتقل کنیم.
این نویسنده عنوان کرد: مضمون و محتوا داستان را می‌سازند و نگاه نویسنده به یک موضوع باعث خلق داستان درباره آن موضوع می‌شود. موضوعاتی ازلی و ابدی مثل عشق و مرگ برای همه روشن است اما این نگاه های تازه هستند که از اندیشه های نو ملهم و باعث طرح دوباره آن موضوعات می‌شوند.
عزتی‌پاک تاکید کرد: نویسنده باید فکر داشته باشد و باید اندیشه‌اش متکی بر یک سنت فکری و دارای آبشخوری مشخص باشد، در ادامه سنت فکری باشد و آن را تکرار نکند و چیزی بر آن بیفزاید. نویسنده صاحب فکر باید این ویژگی را داشته باشد و به خاطر همین ویژگی‌هاست که موضوعی دوباوه طرح و بازخوانی می‌شود.
وی ادامه داد: چگونگی گنجاندن فکر نویسنده در داستان تبحر می‌خواهد. عناصر و ابزاری دارد که نویسنده‌های تازه کار باید به آنها اشراف پیدا کنند و مهم ترین حامل های این اندیشه در داستان شخصیت، ماجرا، اتمسفر و فضا سازی هستند. فکر می تواند از عناصر دیگر هم کمک بگیرد اما این موارد اهمیت بیشتری دارند.
این نویسنده و مدرس با اشاره به چگونگی ایجاد داستان گفت: داستان از لحاظ ماجرایی از ابتدا به انتها خوانده می‌شود اما بر خلاف آن مضمون و محتوای داستان به‌خصوص آنجا که قرار است نظر نویسنده از دیگران متمایز شود از انتها به ابتدا خوانده می‌شود. یعنی حرکت مضمون از پایان داستان رو به جلو است. باید داستان تمام شود، مضمون به طور کامل دریافت شود و طبق آن مخاطب برگردد و همه داستان را مرور کند بنابراین اگر مضمون خوب گنجانده شود باعث بازخوانی مجدد داستان می شود و این مسئله برای جاگیر شدن داستان با این نظرگاه در ذهن مخاطب بسیار مهم است.
نظر شما