به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در ساری، مرتضی سرهنگی بعدازظهر چهارشنبه در کارگاه تخصصی خاطره‌نگاری ادبیات پایداری در حوزه هنری مازندران، اظهار کرد: نویسندگی به شنا و رانندگی شباهت دارد باید تکنیک‌ها را یاد بگیریم اما برای شنا حتما باید به آب زد و برای رانندگی هم پشت فرمان نشست.
وی با بیان اینکه مصاحبه، متداول‌ترین شیوه برای نوشتن زندگینامه یک سرباز است، افزود: باید در انتخاب مکان مصاحبه، تابع مصاحبه‌شونده بود، اگر راوی احساس کند حواس مصاحبه‌کننده کامل در خدمت مصاحبه نیست این موضوع در روند مصاحبه اثر می‌گذارد.
سرهنگی با اشاره به اینکه اثر و نظر باید با هم پیش برود، تئوری و نظری در کنار هم قرار دارند، تصریح کرد: در کتاب مصاحبه خلاق به برخی مصاحبه‌های خوب اشاره شده است که روش‌هایی موثر در مصاحبه محسوب می‌شود.
این چهره فرهنگی گفت: وقتی سربازی به اروند یا به بعثی‌ها اشاره می‌کند مصاحبه کننده باید به این ادبیات آشنا باشد و سرباز با او احساس نزدیکی کند.
سرهنگی خاطرنشان کرد: این ارجاعات ذهنی به مصاحبه کمک می‌کند، نیازمند آموزش اولیه و ابتدایی هستیم که به این اطلاعات دسترسی داشته باشیم.
وی ادامه داد: سرباز دیر به گذشته خود برمی‌گردد، ضمن اینکه نقاط برجسته‌ای در سخنان بازماندگان جنگ وجود دارد که باید روی آن اطلاعات متمرکز شد.
این چهره برتر هنر انقلاب، افزود: در کار به مصاحبه مقدماتی نیاز داریم که در جلسات بعدی، با ذخیره ذهنی به پای میز مصاحبه رفت.
وی افزود: به عنوان کسی که زندگینامه نویسی را انتخاب کردم پیشنهاد می‌دهم آثار هاینریش بل را مطالعه کنید.
این نویسنده با بیان اینکه نوشتن بعد از جنگ در دنیا سنت است، تصرین کرد: آلمانی‌ها بعد از جنگ جهانی اول رمان‌های بسیاری درباره جنگ منتشر کردند.
وی ادامه داد: ارتش بوسنی انجمنی به نام دستاوردهای جنگ بوسنی و هرزگوین ایجاد و کنفرانس خاطرات جنگ را برگزار کرد.
وی افزود: خاطرات زمان جنگ توسط ملت‌ها نوشته می‌شود تا به مردم بگویند در جنگ چه گذشت و قیمت تمام شده جنگ چقدر بوده است.
این چهره فرهنگی با بیان اینکه سیاسیون و نظامی‌ها نمی‌توانند قیمت جنگ را ارزیابی کنند، اظهار کرد: این برآورد قیمت جنگ توسط اهالی ادبیات و نویسندگان اندازه‌گیری می‌شود.
سرهنگی گفت: در جنگ پای انسان درمیان است و بسیاری از جنگ‌ها به خاطر مرز اتفاق می‌افتد اما ادبیات جنگ، مرز ندارد.
وی با بیان اینکه در جنگ هم مناسبات انسانی وجود دارد، تصریح کرد: جیره غذایی اسرای عراقی، همان غذای نیروهای خودمان بود و روزی که می‌خواستم به اردوگاه اسرای عراقی بروم ناهار را در دفتر روزنامه صرف نمی‌کردم، از غذای اردوگاه می‌خوردم.
سرهنگی خاطرنشان کرد: ادبیات جنگ، تماشای مناسبات انسانی است و در مصاحبه‌ها جست‌وجو کرده و این مناسبات را پیدا کنید.
فرهنگی گفت: سربازان زمان جنگ باید قلم و کاغذ بردارند و خاطرات خود را بنویسند.
چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲ - ۱۸:۰۵
نظر شما