سرویس فرهنگ و نشر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، عبدالحسین آذرنگ، نویسنده، پژوهشگر و مترجم در کتاب «مبانی نشر کتاب» آورده است:
ناشران حرفهای را به اعتبار فعالیت و تأثیر میتوان به ناشران مبتکر، اثرآفرین و تأثیرگذار و ناشران منتظر، اثرگزین و تأثیرپذیر تقسیم کرد.
ناشران مبتکر و ناشران منتظر
ناشران مبتکر با اندیشه و طرح و پیشنهاد به سراغ پدیدآورندگان میروند. پیشنهادها و سرمایهگذاریهای مادی و معنوی اینگونه ناشران، میتواند رویداد فرهنگی به وجود آورد.
این ناشران اندیشه میدهند، سرمایهگذاری میکنند، گاه مجموعه اطلاعات در اختیار میگذارند، مخاطره میپذیرند و ممکن است در ازای آنها سودهای کلانی نیز ببرند و خود و دیگران را به شهرت و اعتبار برسانند. ناشران اصیل و برجسته در کشورهای پیشرفته تقریباً همگی در این گروه جای میگیرند.
ناشران «منتظر» به انتظار مینشینند و از میان آثاری که پدیدآورندگان مختلف به انگیزههای خودشان پدید آوردهاند یا واسطههای کتاب و معّرفان، بدانها عرضه میکنند، مواردی را برمیگزینند و انتشار میدهند این دسته از ناشران، لاجرم دنبالهرو اندیشههای دیگران و رویدادها هستند.
ممکن است سالها با موفقیت فعالیت کنند، کتابهای بسیاری منتشر کنند و به موفقیتهایی دست یابند اما سهم آنها در موفقیت، به انتخاب آثاری از میان آثار محدود میشود. بسیاری از ناشران بهویژه در کشورهای جهان سوم و عمده ناشران ایرانی در این گروه جای میگیرند.
جریانهای اصیل در نشر، با ناشرانی به راه میافتد که با مجموعه امکانات خود، با اندیشه طرح، سازماندهی و آیندهنگری، موجد حرکتهای فکری اصیل میشوند.
ناشران گروه اول مشاوران و ویراستاران زبدهای در اختیار دارند و از سیاستهای حساب شدهای پیروی میکنند. گروه دوم معمولاً سیاست و برنامه سنجیده و تداوم عمل ندارند. نشر گروه اول میتواند بازارآفرین باشد و نشر گروه دوم به ناگزیر بازار گراست.
منبع: «مبانی نشر کتاب» نوشته عبدالحسین آذرنگ
نظر شما