ترانه یلدا در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با این توضیح که فعالیتهای متعددی باید انجام شود تا عموم مردم جامعه را مشتاق کتابخوانی کند، گفت: خودم همه عمر کتابخوان بودهام اما مدتی است موبایل بهدست هستم! اکثر مردم هم مشغول شبکههای اجتماعی شدهاند. کتابخوان باید بهمعنای واقعی کتابخوان باشد، وقت بگذارد و بخواند.
وی با تاکید بر اینکه کتابخوانی باید از مقطع کودکی نهادینه شود، افزود: باید از همان مقطع ابتدایی در کنار تحصیل با فعالیتهای جذابی مانند قصهگویی بچهها را به کتابخوانی تشویق کرد. کتابخوانی با ایجاد نیاز یا لذت بردن از خواندن بهوجود میآید.
مترجم کتاب «شهرهای نامرئی» نوشته ایتالو کالوینو، درباره نصب مجسمه مشاهیر ادب در سطح شهر تهران برای توسعه کتابخوانی، بیان کرد: شاید مجسمه شاعران و نویسندگان که در تعدادی از خیابانها نصب شدهاند، برای همه جذاب نباشند؛ اما بهرهمندی از گرافیک محیطی مانند نقاشی روی دیواره پُستهای برق و کشیدن مینیاتور و صحنهای از داستانهای معروف، تاثیرگذار است؛ مانند تصاویری از داستانهای شاهنامه که در برخی دیوارها دیده میشود؛ البته این دیوارنگارهها هم باید حدودی داشته باشند و شهر را تبدیل به مهدکودک نکنند.
این معمار و شهرساز، ایجاد و گسترش پاتوقهای مرتبط با کتاب را در جذب کتابخوانی موثر دانست و ادامه داد: جانمایی کتاب در سطح شهر یا ایجاد «دیوار مهربانی» را میپسندم. مکانهایی شکل بگیرد برای گذاشتن کتابهای خوانده شده تا دیگر علاقهمندان نیز از آن بهره ببرند.
به گفته وی، درباره دیوار مهربانی کتاب، گاهاً فعالیتی انجام شده اما مستمر نبوده است. هر کجا که امکان آن فراهم است، یا مردم در انتظار هستند؛ مثلاً در صف نانوایی، در مطب پزشکان، بیمارستانها و کافهها، کتاب گذاشته شود تا در فرصت انتظار مطالعه کنند. کتاب باید جلوی چشم باشد. حتی میشود در پیادهرو، فضاهایی را برای مطالعه تعبیه کرد.
یلدا، ساخت و وجود کتابخانه در محلهها را ضروری دانست و بیان کرد: در هر محله باید یک کتابخانه وجود داشته باشد؛ یا اگر در سرای محلهها کتابخانه وجود دارد کتابها بهروز شود.
نظر شما