به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، شایان فروزنده‌دل در نشست «بازارپردازی صنایع فرهنگی» با اشاره به لزوم بازارپردازی در حوزه محصولات فرهنگی گفت: بازار پردازی در ترجمه لغوی به فروش با استفاده از تبلیغات معنا می‌شود. اساس اینکه چرا باید بازارپردازی داشته باشیم سوال اصلی ماست. ما نباید همه محصولات را در یک مارکت یا بازار توزیع کنیم. یک تولید کننده یا تاجر محصولات تجاری خود را طی یک فرایندی به بازار ارائه می‌کند.

وی ادامه داد: شاید 90 درصد استارتاپ‌ها در سال پنجم فعالیت خود از رده خارج می‌شوند. یا اینکه بسیاری از شرکت‌های تجاری هم چند سال اول از گردونه تجاری حذف می‌شوند. اگر طول عمر محصول را در نظر بگیریم چند سال اول آن فقط در حال هزینه برای معرفی محصول هستیم. اینجا هیچ سودی نداریم. شرکت‌هایی که موفق نباشند در همان رده اول از دور خارج می‌شوند. در مرحله بعد شرکت‌ها وارد مرحله رشد می‌شوند. سوددهی ندارند اما وضعیت ثبات خوبی دارند. درنهایت در مرحله بعد محصول به سوددهی می‌رسد و موقعیت خود را در بازار تثبیت می‌کند.
 
وی افزود: من به عنوان تولید کننده و تاجر اگر شرکت موفقی باشم به بلوغ میرسم. به هر طریقی من طی پنج شش سال  خود را به بلوغ رساندم و به موقعیت مطلوبی رسیدم. در خیلی مواقع شرکت محصول اولیه‌ای که با آن به نتیجه رسیده را رها می‌کند. همان‌جایی که محصول در قله قرار دارد و دیده شده. در این مرحله به جای اینکه محصول را رها کنیم، باید محصول دیگری را با استفاده از این محصول معرفی کنیم. این معرفی با ارتباطات و برندی که ایجاد کردیم رخ می‌دهد.

کارشناس حوزه بازارپردازی گفت: وقتی محصول به بلوغ می‌رسد نیاز ندارد که محصول را از اول معرفی کند. بنابراین بازارپردازی در بحث فرهنگی حائز اهمیت است. چون محصولات فرهنگی سوددهی پایین دارند و زمان زیادی لازم داریم که برای سوددهی محصول اختصاص دهیم. پس برای گسترش بازار باید از بازارهای مشترک استفاده کرد.

فروزنده دل تصریح کرد: متاسفانه همه افرادی که در محصولات فرهنگی فعال هستند یک ادعایی دارند و آن این است که فرهنگ پول ندارد و من زیان‌ده هستم. این طرز فکر سم است. اینکه کسی بگوید از کار فرهنگی و آموزشی نمی‌توان پول درآورد اشتباه می‌کند.

وی ادامه داد: البته اینکه از کنار فرهنگ به تجارت بپردازیم هم اشتباه است. وقتی شرکت ثبت کردید و کالا تولید می‌کنید باید سود مثبت هم داشته باشید. البته موضوع دیگری هم هست که شاید قدرت خرید مردم پایین آمده است. اکثر افرادی که صنایع دستی تولید می‌کنند محصولات خود را در یک مغازه معمولی ارائه می‌دهد. صنایع دستی و سنتی ارزشمند و گران است پس باید آن را گران و لاکچری ارائه کنیم و بفروشیم.

کارشناس حوزه بازارپردازی گفت: وقتی محصول ده‌ها میلیون قیمت دارد نباید محصول را پایین آورد. باید محصول را در بازار مناسب آن ارائه کرد و فروخت. شرکت‌های بزرگ به تیپ و شغل و جنسیت مشتری خود فکر می‌کند. حتی این در تبلیغات هم تاثیر گذار است. اشتباه عمده محصولات فرهنگی این است که اشتباه برچسب‌گذاری می‌شوند. همه این موارد در بحث مدیریت تعریف شده است.