به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ یکی از حرفه‌هایی که در همه قالب‌های برنامه‌سازی تلویزیونی نقش مهمی ایفا می‌کند حرفه منشی صحنه است. شاید برخی، از صاحبان این حرفه، به‌عنوان هماهنگ‌کننده عوامل و اجزای تولید یاد کنند؛ اما باید دانست که هماهنگ‌کردن عوامل و اجزا فقط بخشی از این حرفه است و باید شغل منشی صحنه را به‌نوعی صحنه‌گردان برنامه‌ها، چه تولیدی و چه زنده دانست.
سوسن بابایی از منشی صحنه‌های باسابقه تلویزیون است که از سال 1362 در سازمان صداوسیما مشغول به کار شده و پس از مدتی کار در تولید سیما شغل منشی صحنه را برگزیده است. او که خاطرات خوشی از روزهای پرشور کار در سازمان در ایام دفاع مقدس دارد پس از بازنشستگی نیز در کمیته تخصصی این حرفه به‌عنوان کارشناس حضور داشته و در این زمینه در دانشگاه صداوسیما تدریس کرده است. خانم بابایی در طرح ارتقای صلاحیت حرفه‌ای عوامل تولید نیز مشارکت داشته و دستنامه «منشی صحنه» را به رشته تحریر درآورده است.با او درباره دیدگاه‌ها و مطالب این دستنامه، همچنین ارزیابی او از برگزاری دومین دوره آزمون سنجش مهارت صداوسیما گفت‌وگو کرده‌ایم:
-چه ضرورتی موجب شد تا در طراحی نظام صلاحیت حرفه‌ای در زمینه شغل منشی صحنه مشارکت کنید؟
من، کارم در حرفه منشی صحنه را از برنامه‌های «دال» شروع کردم. درگذشته بیشتر مشاغل تولیدی باید مسیرشان را از ابتدایی‌ترین مراحل آغاز می‌کردند و پس از اثبات توانمندی‌هایشان به مرحله بعدی می‌رفتند. آن زمان سال‌های دفاع مقدس بود و شور انگیزه خاصی در نیروها برای ارائه کار وجود داشت و همه مشتاق یادگیری بودند. من نیز با همین حال و هوا مراحل ترقی را طی کردم و از برنامه‌های دال در سایر قالب‌های برنامه‌سازی تولیدی و زنده تجربه کسب کردم. همین امر هم موجب شد پس از بیست سال به‌عنوان یکی از اعضای کمیته تخصصی حرفه منشی صحنه انتخاب شوم و سپس در دانشگاه در این زمینه تدریس کنم. آنچه در این مدت اتفاق افتاد این بود که پس از آن سال‌ها دیگر این روند طی نمی‌شد و الزام‌ها برای ارتقای پله به پله کم‌رنگ شد. افرادی که از سینما وارد تلویزیون می‌شدند یا کسانی که در این رشته چند دوره آموزشی دیده بودند وارد کار می‌شدند و انتخابشان برای هر قالب چندان بر مبنای تجربه‌شان نبود. افراد هر 4 سال یکبار کمیته تخصصی شغلشان را طی می‌کردند و محملی برای کسب دانش و تجربه مطابق با کاری که انجام می‌دادند فراهم نشده بود. زمانی که با این طرح آشنا شدم احساس کردم امکانی برای مشاغل تولیدی فراهم شده تا با آشنایی با تجربیات دیگران و فراگرفتن دانشی به‌روز شده بتوانند انگیزه‌ای برای پیشرفت کارشان بیابند. این طرح تحولی بزرگ بود که در چند مرحله قرار شد به انجام برسد. مراحل اول و دوم آزمون اکنون برگزار شده مرحله سوم هم در آینده برگزار می‌شود و همین امر می‌تواند ضمن ارائه اطلاعات، بر انگیزه افراد برای ارتقای مهارت و تجربه خود تأثیر داشته باشد. من در این طرح با تدوین دستنامه «منشی صحنه» که با مشورت استاد آتشین و همکاری خانم پور مهندس به انجام رسید مشارکت داشتم.
- شما به‌عنوان کارشناس در کمیته‌های تخصصی منشی صحنه حضور داشتید آیا این طرح می‌تواند تحولی در زمینه ارتقای مشاغل ایجاد کند؟
پیش از اینکه دوره‌های بدو خدمت و حین خدمت طراحی شود آموزشی برای افراد در سازمان و دانشکده صداوسیما نبود. پس از آن هم انگیزه افراد برای شرکت در دوره‌های کاری برای ارتقای درجه شغلی بود. طرح ارتقای صلاحیت حرفه‌ای با ترغیب افراد به کسب مهارت و دانش، انگیزه‌ای شد تا همکاران در این زمینه تحقیق بیشتری کنند و علاقه‌مندی خود به این حرفه را محک بزنند.
گاهی افراد پس از مواجهه با سختی‌های این شغل از انتخاب آن پشیمان می‌شدند که همین امر موجب شده بود افراد بی‌انگیزه مشکلاتی در کار ایجاد کنند و دچار خطاهایی شوند که عواقب خوبی برای سازمان نداشت.
این آزمون‌ها و مجالی که برای سنجش مهارت افراد فراهم شد فرصتی ایجاد کرد تا افراد به اهمیت شغلشان پی ببرند و آن را دست‌کم نگیرند و برای پیشرفتشان در کار، به دنبال دانش روز و تجربه‌آموزی بروند.
- ارزیابی شما از دو دوره آزمونی که برگزار شد و بازخوردهایی که داشت چیست؟
آزمون مرحله اول به‌نوعی بابی برای آشنایی با نحوه برگزاری و سؤال‌ها بود و شرکت‌کنندگان از آزمون دوم رضایت بیشتری داشتند و همین امر نشان می‌داد که انگیزه در دوستان برای فراگیری بیشتر شده است.
- سؤال‌هایی که در این آزمون ارائه شد بیشتر مهارت‌محور بود یا دانش‌محور؟
سؤال‌ها ترکیبی از دانش و مهارت را در برداشتند. گزینه‌های پاسخ طوری بود که کسی که در این زمینه کار اطلاعات داشت به‌راحتی می‌توانست دو گزینه غلط را تشخیص دهد؛ اما برای یافتن گزینه صحیح حتماً باید موقعیت عنوان شده را تجربه کرده بود تا پاسخ صحیح را بیابد.
- آیا قبولی افراد در این آزمون‌ها و کسب کارت مهارت معرف حرفه‌ای بودن افراد خواهد بود؟
صددرصد. این طرح، استانداردهای جهانی را تبیین می‌کند و به‌نوعی با بومی‌سازی دانش کار و همچنین ارائه تجربه افراد حرفه‌ای، از کلیشه‌هایی که سال‌ها در ارائه آموزش‌ها وجود داشت فاصله گرفته و افراد را برای حضور حرفه‌ای در عرصه‌های مختلف کار پرورش می‌دهد.
نظر شما