محمدمهدی سیار در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با تاکید بر اینکه راه‌اندازی مدرسه رمان و مدرسه شعر به همت موسسه شهرستان ادب اقدامی مهم و موفقیت‌آمیز در پرورش استعدادهای جوان در این حوزه‌ها بوده، توضیح داد: در این میان جای مدرسه حرفه‌ای نقد نیز برای پرورش استعدادهای جوان در این حوزه خالی است. اغلب آنچه به عنوان نقد ادبی درنظر گرفته می‌شود، نقدی کارگاهی و دوستانه همراه با تعارف و بده بستان است و با نقد فرمی و محتوایی که به بررسی جایگاه واقعی یک اثر در فضای ادبیات ایران و دنیا بپردازد فاصله داریم.
این پژوهشگر و منتقد ادبی با تاکید بر اینکه بدون برخورداری از نقدهای صحیح و کاربردی نمی‌توانیم دریابیم داستان، رمان و شعر معاصر ما در کدام نقطه ایستاده است، افزود: نقد به سابقه ادبیات تکیه دارد و یک منتقد واقعی کسی است که رویکردها و انواع ادبی را کاملا می‌شناسد و کاملا مسلط و پویاست. منتقد ادبی باید ادبیات کشورهای دیگر را نیز بشناسد تا دریابد در حوزه‌های مختلف ادبی در مقایسه با کشورهای دیگر چه ضعف‌ها و قوت‌هایی داریم.
وی با تاکید بر اینکه یکی از دلایل اصلی ترجمه نشدن رمان‌های ایران، ضعف موجود در حوزه نقد ادبی ماست، گفت: مخاطب توقع دارد با اثری مواجه شود که می‌تواند وی را با فضایی تازه از ادبیات و فرهنگ آشنا کند و منحصر به‌فرد باشد. نقد ادبی جدی را می‌توان فعل ادبی و بخشی مهم از ادبیات دانست. بنابراین تحلیل‌های ساده بر متون را نمی‌توان نقد دانست.
سیار در پایان گفت: اگر مدرسه نقد نیز در کنار مدرسه رمان و شعر داشته باشیم در آینده نزدیک وضعیت خلق آثار ادبی به سمت آفرینش رمان و داستان خلاق و حرفه‌ای پیش می‌رود. وظیفه اصلی نقد ادبی شناسایی و تحلیل آثار اصیل است؛ ولی امروز با چرخه‌ای طنزآمیز و ناکارآمد مواجهیم که نظریه‌ای خلق می‌شود و مبتنی برآن متن تولید می‌کنند. این چرخه طنزآمیز باعث می‌شود، نقد ادبی کارکرد اصلی خود را نداشته باشد.
دوشنبه ۱ اسفند ۱۴۰۱ - ۰۹:۲۷
نظر شما