به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، نگارش صحیح و بیان فصیح و شیوا در کار خبر از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار بر مخاطبان است. مهم‌تر از آن ضرورت حفظ زبان و خط فارسی، به‌عنوان رکن اساسی فرهنگ ایران زمین است که وظیفه‌ای خطیر بر دوش همگان به ویژه خبرنگاران و اصحاب قلم و اندیشه است.

به بیان دیگر، زبان فارسی حامل فرهنگ درخشان و پرعظمت ایران است و اگر رو به سستی و ضعف رود، پیوستگی ما با این فرهنگ پرشکوه سست می‌شود و توانایی این زبان نیز برای ایفای نقش حساسی که بر عهده دارد از میان می‌رود. از این رو باید با زدودن غلط‌‌ها از زبان و نگارش فارسی، فرهنگ غنی و پرافتخار خود را حفظ کنیم و این خط و زبان را به مثابه گوهری ارزشمند پاس داریم.

برخی چنین می‌پندارند که چون زبان فارسی،  زبان مادری آنان است به فراگرفتن رموز آن نیازی ندارند و تصور می‌کنند که این زبان را به‌خوبی می‌دانند و نباید در راه آموختن مبانی و اصول آن وقت بیشتری صرف کنند. زیان‌های ناشی از چنین پندار نادرستی، آشکارا در بسیاری از متونی که روزانه با آنها سر و کار داریم یا سخنانی که می‌شنویم، مشاهده می‌شود و آسیب‌هایی که چنین پندارهایی بر پیکر زبان ارزشمند فارسی وارد کرده است برآگاهان پوشیده نیست.

یکی از وظایف و نیازهای همه مردم به ویژه دست‌اندرکاران و کارکنان رسانه‌های جمعی، آشنایی کامل با اسلوب نگارش و بیان درست واژگان و مفاهیم به صورت مکتوب است. از این رو باید فن نویسندگی را که از جمله هنرها است فراگرفت؛ هنری که همه در زندگی به آن نیاز دارند و آنان که در رسانه‌های جمعی به کار خبری مشغولند و بخش اصلی و اساسی زندگیشان «نوشتن» است، بیش از هر کس به فراگرفتن این فن و هنر نیازمندند.

گفتار و نوشتار رسانه‌های جمعی از دید مردم به‌عنوان زبان معیار شمرده می‌شود و از این رو از آن سرمشق می‌گیرند. وجود غلط در گفتار و نوشتار این رسانه‌ها موجب سرایت واژه‌ها، عبارت‌ها و کتابت غلط، به دیگران خواهد شد.

اگر بهترین موضوع‌های خبری و گزارش‌های مهم روز با عباراتی نادرست و واژه‌هایی غلط تنظیم شود، علاوه بر لطمه‌ای که بر زبان فارسی وارد می‌آورند، آثار مثبت لازم را در مخاطبان بر جا نمی‌گذارند و منظور دلخواه از آنها حاصل نمی‌شود.

باتوجه به اینکه بخش زیادی از اخبار و گزارش‌های تارنماها (سایت‌ها)، شبکه‌های اجتماعی، کانال‌های تلگرامی و واتساپی، نشریات (روزنامه‌ها و مجله‌ها)، خبرگزاری‌ها و صدا و سیما، دارای غلط محتوایی و نیز ایراد آشکار املایی و انشایی است و همچنین با عنایت به تاثیری که شیوه نادرست نگارش اخبار در رسانه‌های جمعی بر مردم می‌گذارد، تصمیم گرفته شد کتابی در مورد تعریف خبر و گزارش و مصاحبه و آیین و شیوه‌های درست نگارش با هدف کاهش غلط‌های رایج در متون خبری، نگاشته شود و در اختیار خبرنگاران، مترجمان، کارشناسان، پژوهشگران، ویراستاران، دبیران، سردبیران و مدیران خبرگزاری‌های و دیگر رسانه‌های ایران قرار گیرد.

در مورد محتوای این کتاب، بیان 2 نکته ضروری است. نکته نخست اینکه روش نگارش فارسی هیچگاه شکل و صورت یکسان یا واحدی پیدا نکرده و همواره دستخوش تغییراتی بوده است. این چندگانگی در دوران ما، به دلیل وجود فضای مجازی و شبکه‌های گسترده اجتماعی، روندی فزاینده داشته است. از این رو در تدوین این کتاب تلاش شد تا در مورد نکات مورد اختلاف، نظری که مقبولیت بیشتری در میان صاحبنظران، منابع و استادان زبان فارسی داشته است مورد توجه و استناد قرار گیرد تا بتوان شیوه‌ واحدی را در نگارش اخبار، گزارش‌های خبری، توصیفی، تحقیقی، میدانی و گفت‌وگو (مصاحبه) به‌کار گرفت.

نکته‌ دوم اینکه پس از مقدمه و پیشگفتار و پیش از تدوین و نگارش آیین درست‌نویسی و یکسان‌نویسی (فصل‌های پنجم و ششم)، به‌طور خلاصه تعریف خبر، گزارش و مصاحبه و ارکان آن‌ها و نیز اخلاق خبرنگاری آمده و فصل‌های نخست، دوم، سوم و چهارم به این موضوع‌های مهم، اختصاص یافته است.