نشست هماندیشی نیازها، آسیبها و ضرورتهای جشنواره بینالمللی قصهگویی با حضور مدیرکل آفرینشهای فرهنگی کانون، مربیان و کارشناسان کانون برگزار شد.
وی با بیان اینکه بخشی از داوری در هر جشنوارهای سلیقهای است، ادامه داد: حس یک داور به ویژه در داوری آثار هنری، بخشی از داوری است. وقتی مقالهای را داوری میکنیم، چون چارچوب مشخصی دارد، نمیشود سلیقهای عمل کرد ولی در قصه، شعر، نقاشی یا داستان اینطور نیست.
امینی اظهار کرد: جشنوارههای قصهگویی که تاکنون پشت سر گذاشتهایم، فارغ از همه نقدها یک تجربه است و یک سال زحمت همه ما بوده که در یک ویترین به اسم جشنواره بینالمللی قصهگویی به نمایش گذاشته شده است.
در بخش دیگری از این نشست وی رقابتی یا غیر رقابتی بودن قصهگویی را پیشنهادی عنوان کرد که باید در شورای سیاستگذاری مطرح شود.
مدیرکل آفرینشهای فرهنگی کانون تصریح کرد: این آدمها و نهادها هستند که میآیند و به قصهگویی میپیوندند. در واقع داورها به جشنواره میپیوندند و قصهگویی به آدمها وصل نمیشود چون جایگاه مستقل خودش را دارد. جشنواره میتواند از هر مدیر و از هر تجربه یک برگ بردارد و به خودش اضافه کند.
وی با اشاره به اینکه از هر موضوعی که باعث توانمند شدن ما میشود باید استفاده کنیم، بیان کرد: نیاز داریم از هنرمندان و سازمانهای دیگر کمک بگیریم و از تجربههای آنها استفاده کنیم. نباید پنجره کانون را ببندیم و بگوییم ما همه چیز تمام هستیم و خودمان را بینیاز کنیم؛ این اشتباه است. باید درها را باز کرد و با حفظ حریم کانون با دیگران تعامل داشته باشیم.
امینی در پایان با اشاره به اینکه در انتخاب قصه از تجربههای جدید استفاده کنیم گفت: اساس قصه متن و ادبیات است. باید سراغ داستان خواندن بروید؛ تاریخ بیهقی را بخوانید. ما نیاز داریم تاریخ را بخوانیم و به این بخش توجه ویژه داشته باشیم.
در این نشست کارشناسان و مربیان کانون نیز به بیان دیدگاههای خود پرداختند و پیشنهادها و انتقادهایشان را با نگاه آسیبشناسی و با رویکرد تقویت جشنواره قصهگویی مطرح کردند.
نظر شما