ویلیام سیدنی پورتر، که بیشتر با نام هنری‌اش «اُ. هنری» شناخته می‌شود نویسنده امریکایی داستان کوتاه بود. معروف‌ترین داستان کوتاه او «هدیه مگی» ازخودگذشتگی و عشق را در قلمرو ادبیات با یکدیگر پیوند می‌زند. این داستان در سال ۱۹۰۶ در دومین مجموعه اُ. هنری با عنوان «چهار میلیون» ظاهر شد که در واکنش به مقاله‌ای در نیویورک‌تایمز نوشته شد که مدعی شده بود در نیویورک تنها ۴۰۰ نفر وجود دارند که ارزش شناخته‌شدن را دارند. اُ. هنری اما معتقد بود داستان‌های تمام چهار میلیون نفری که آن زمان در شهر نیویورک ساکن بودند ارزشمند است. پس از مرگ او در سال ۱۹۱۰، دوستان پورتر دور هم جمع شده و «جایزه مجموعه داستان‌های اُ. هنری» را به احترام او راه‌اندازی کردند تا هنر داستان کوتاه را تقویت کرده و نویسندگان جوان را تشویق کنند.
مجموعه جایزه اُ. هنری اقدامی جمعی بود که از ابتدا نویسندگان را در مرکز خود قرار داد. مجموعه‌ای از ویراستاران برای نظارت بر روند تایید داستانها، انتخاب داوران و هدایت نشر داستانها انتخاب شدند و از سال ۱۹۱۹ تا کنون ۱۰ ویراستار وجود داشته است.
امسال تغییرات بزرگی در اُ. هنری صورت گرفت. ازجمله بررسی آثار ترجمه‌شده برای اولین بار و حضور یک ویراستار مهمان تا هر نسخه بتواند منعکس‌کننده دید منحصر به فرد یک هنرمند درخشان باشد. ویراستار مهمان امسال چیماماندا انگوزی ادیچی، نویسنده نیجریه‌ای است.
او در مقدمه می‌نویسد: «من به داستانها به عنوان دلگرمی نگاه می‌کنم. دلگرمی کوچکی که آدم برای بیدار شدن هر روزه به آن نیاز دارد، به عنوان الگوهایی برای زندگی و برای یادآوری این نکته که هیچ کلیدی برای اسرار زندگی وجود ندارد. بیش از هر چیز دیگری در داستان به دنبال نوعی «خرد» هستم. خرد به عنوان یک کلمه و ایده به نظر قدیمی می‌آید اما اگر در این داستانها یک موضوع وحدت‌بخش وجود داشه باشد این است که همگی عمیقا خردمندانه‌اند.»
۲۰ برنده جایزه اُ. هنری امسال عبارتند از:
دفنه پالاسی اندریاس برای «دختران برنزه»
دیوید مینز برای «دو پرستار سیگار می‌کشند»
سیندیا بانو برای «خانه‌های مالیگا»
کریستال ویلکینسون برای «گونه‌های در خطر انقراض: پرونده ۴۷۴۰۱»
الیس جولی برای «از دوردست سوختن ما را می‌دیدند»
دیوید ریب برای «چیزهایی که در ۱۰ سالگی نگران‌شان بودیم»
کارینا سینز بورگو برای «قیچی»
جمیل برینکلی برای «شاهد»
تسا هدلی برای «آن یکی»
اداچیوما ازینو برای «دختربچه شدن»
آنتونی دوئر برای «قلعه استاد»
تیفانی ینیک برای «دریای زنده»
جوآن سیلبر برای «رهایی از خواستن»
جوهر ایله برای «خوراک ماهیگیر»
اما کلاین برای «صدای سفید»
عسل سلیمان برای «دلندریا»
بن هینشاو برای «متعلق به عهد دقیانوس»
کارولین آلبرتین مینور برای «باغ اندوه»
ژیانن کیان برای «برای سگ‌ها»
سالی رونی برای «رنگ و نور»
نظر شما