سه‌شنبه ۱۳ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۳:۰۳
برای شهدای خمینیست افغانستان/ اعدام 5هزار نفر به جرم خمینیست بودن

خیلی از مردم افغانستان به عشق خمینی، ترس دستگیری توسط حکومت کمونیستی وقت را به جان می‌خریدند و تصاویر امام محبوبشان را در پستوها و حتی بر دیوارهای خانه نگه می‌داشتند و خیلی‌ها به عشق امام به ایران آمدند و پایشان به جماران باز شد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) کتاب «در آغوش قلب‌ها» نمونه کوچکی از عمق علاقه آزادگان جهان به امام خمینی (ره) است، کتابی که در آن خاطراتی از خادم تا سربازان او در افغانستان به همت محمدسرور رجایی، شاعر و نویسنده افغانستانی گردآوری شده است.

این کتاب ۲۸۸ صفحه‌ای که پژوهش و گردآوری آن، چهار سال طول کشیده، شامل ۳۴ قطعه از خاطرات فرهنگیان و فعالان ادبی و فرهنگی افغانستان و ۵۵ قطعه سروده از شاعران این کشور درباره امام خمینی (ره) است. ناگفته نماند که مجموعه‌ای از تصاویر مربوط به برگزاری جلسات رحلت امام (ره) در روستاها و شهرهای افغانستان از دیگر بخش‌های جذاب این کتاب است.
به بهانه فرارسیدن سالروز رحلت امام خمینی(ره) در یادداشتی به قلم علی‌اصغر مرتضایی‌راد، نگاهی داشتیم به این کتاب که در ادامه می‌خوانید:
 
درست مثل پدران ما بودند، با عشق امام زنده بودند و با رفتن امام دنیا برایشان تمام شد. خمینیست؛ این لقبی بود که نیروهای امنیتی دولت کمونیستی افغانستان به مریدان امام داده بودند.

در روزگاری که ساواک ایران، انقلابیون را به جرم داشتن رساله امام دستگیر می‌کرد، سازمان‌های امنیتی افغانستان بسیاری از مردم این کشور را به جرم داشتن رساله امام محکوم به اعدام می‌کرد.

این را اسناد استخراج شده از زندان پل چرخی افغانستان می‌گوید. در حدود ۵ هزار نفر شهیدی که جلوی نام بسیاری از آنها این گونه درج شده بود: جرم: خمینیست بودن.

چه شیعه و چه سنی مرید خمینی بودند و همین شیفتگی کافی بود تا یک سال پس از انقلاب ۵۷ در ایران، انقلابی مردمی علیه حکومت کمونیستی وابسته به شوروی برپا کنند. انقلاب ۷ ثور ۵۸ که از لحاظ اجتماعی و ائدیولوژیک، شباهت فراوانی با انقلاب ما داشت؛ حتی شعرها و شعارهایشان وام گرفته از اشعار انقلابی مردم ایران بود.

این کنش‌های ارتباطی را جمع بزنید با کنش‌های احساسی و عاطفی که مردم افغانستان نسبت به امام داشته و دارند، مادرانی که برای کودکانشان قصه امام می‌گفتند و پدرانی که در آرزوی دیدن امام بودند و او را در رؤیاهاشان زیارت می‌کردند. خیلی از مردم افغانستان به عشق خمینی، ترس دستگیری توسط حکومت کمونیستی وقت را به جان می‌خریدند و تصاویر امام محبوبشان را در پستوها و حتی بر دیوارهای خانه نگه می‌داشتند و خیلی‌ها به عشق امام به ایران آمدند و پایشان به جماران باز شد.

حرف و کلام خمینی برایشان حجت تمام بود. وقتی امام گفت «اسلام مرز ندارد» این تک جمله کوتاه کافی بود تا گروه گروه برای جهاد به ایران مهاجرت کنند. مجاهدانی که هم برای آموزش و هم برای مبارزه راهی جبهه جنگ ایران با عراق می‌گردند و گردان ابوذر را در یکی از سخت‌ترین جبهه‌های نبرد، یعنی جبهه غرب کشور تشکیل می‌دهند.

ولایت امام برای مردم افغانستان فقط یک امر عقلی نبود، بلکه سررشته‌ای محکم در قلب آن‌ها افکنده بود. اوج این ارادت و شیفتگی را می‌شود در زمان ارتحال امام دید، روزهایی که دنیا برای این مردم پر از احساس تمام می‌شود و هجران امام را در مرثیه‌هایشان می‌سرایند.

داستان این مرثیه‌ها در کنار جلوه‌هایی از ارادت مردم افغانستان به امام خمینی(ره) همگی در کتاب خواندنی «در آغوش قلب‌ها» به قلم محمدسرور رجایی، نویسنده و پژوهشگر افغانستانی نگاشته شده و توسط انشارات راه یار به چاپ رسیده است.
 
بنابرین گزارش علاقمندان برای تهیه کتاب «در آغوش قلب‌ها» که چاپ دوم آن مدتی پیش با شمارگان 2 هزار نسخه توسط انتشارات «راه یار» منتشر شد، علاوه بر کتابفروشی‌ها، می‌توانند از طریق مراجعه به سایت Ammaryar.ir و یا صفحه مجازی این ناشر به نشانی raheyarpub در اینستاگرام، اقدام به تهیه این کتاب کنند.
 

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها