به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در آذربایجان شرقی، در آستانه 27 آذر سالروز وفات مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، صاحب دیوان بزرگ «مثنوی معنوی»، همایش «فصل وصال» (عُرس مولانا)، روز سه‌شنبه 26 آذرماه در خوی برگزار شد.

حبیب نبوی سخنران ویژه مراسم بزرگداشت مولانا در «خوی» با اشاره به نحوه برگزاری عُرس مولانا در قونیه طی سال‌های متمادی و خوی برای نخستین بار، گفت: در مقام مقایسه کاملا مشخص است که مراسم بزرگداشت مولانا در قونیه باشکوه‌تر از برنامه «وصال شمس و مولانا» در این شهرستان است، اما باید اذعان کرد؛ شناساندن روح مولانا در قونیه به‌صورت سطحی انجام شده و می‌شود.

نبوی ادامه داد: مراسمی که امروز به مناسبت وفات مولانا برگزار می‌شود، از لحاظ معیارهای ظاهری و شکوه، توان برابری با مراسم قونیه را به‌دلیل سایه باورهای ایدئولوژیک و قوانین کشوری ندارد، اما هرچه شرایط محدودتر باشد، تعمیق در مسأله بیشتر مطرح می‌شود.

وی بیان کرد: برگزاری مراسم «وصال شمس و مولانا» در خوی نیز در اصل با انگیزه رقابت با برنامه «روز عُرس مولانا» در قونیه نیست، آنچه مهم است، معرفی میراث گرانبهای ایرانیان و آشنایی بیشتر با روح شمس و مولانا در ایران است.

این نویسنده و پژوهشگر با تاکید بر اینکه مولانا به دلیل هم‌زبانی در ایران بیشتر شناخته شده است تا ترکیه، گفت: زمانی‌که صحبت از محتوا می‌شود، به دلیل اهمیت نقش زبان فارسی در این فرایند، ایرانیان آشنایی بیشتر و نزدیک‌تری با کلام و منش مولانا و شمس دارند و همین امر زمینه شناخت عمقی از اندیشه‌های مولانا را فراهم ساخته است.

سخنران ویژه این مراسم اظهار کرد: آنچه مولانا را به شمس تبریزی پیوند می‌دهد، دیگربودگی از وجود خویشتن است؛ به‌عبارت ساده‌تر مولانا با پیدا کردن شمس، خودش را در او می‌یابد.

وی با بیان اینکه مُدام مطرح می‌شود، مقبره شمس تبریزی کجا است؟، تاکید کرد: شمس جایی مدفون است که او را درک کنند و فرهنگ شمسایی در آنجا جاری باشد، بنابراین فرقی نمی‌کند، آرامگاه او در خوی باشد یا جای دیگر.

یادآوری می‌شود، مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، شاعر و عارف و فقیه برجسته ایرانی، مشهور در 5 جمادی الاخر سال 672 هجری قمری وفات یافت که این روز را به‌سبب وصال جاودانه او با شمس تبریزی، روز عُرس نامیده‌اند.