امید رضایی؛ پزشک نویسنده و مترجم در گفت‌‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره نقش کتاب و کتاب‌خوانی در روند درمان بیماران به ویژه بیماران سرطانی گفت: با توجه به اینکه سال‌ها در زمینه تشخیص و درمان سرطان خون طبابت کرده‌ام، متوجه اهمیت کتاب بر روحیه افراد بیمار شده‌ام. به عبارت دیگر هر واقعه ناگواری که در زندگی انسان اتفاق می‌افتد اگر فرد کتابخوان باشد راحت‌تر با آن کنار می‌آید تا فردی که میانه‌ای با داستان‌ها و کتاب‌ها ندارد. در کل کتاب‌خواندن را به بیماران تجویز می‌کنم. در طول سال‌ها تجربه طبابتم به ویژه در مورد بیماران سرطانی این موضوع کاملا واضح بود، افرادی که کتاب‌خوان‌تر بودند راحت‌تر با سرطان کنار می‌آمدند تا افرادی که تمایلی به این کار  نداشتند.
 
وی افزود: بیمارانی داشتم که شاعر یا نویسنده بودند آن‌ها در مواجهه با سرطان راحت‌تر با شرایط کنار آمده‌اند تا دیگر بیمارانی که در مشاغل متفاوت‌تری از نویسندگی به فعالیت می‌پرداختند.
 
خالق کتاب «نور زمستانی» در پاسخ به این پرسش که چقدر از ارتباط با بیماران در نگارش کتاب‌هایتان بهره می‌گیرید گفت: همیشه طی گپ و گفتی که با بیمارانم در طول دوران درمانشان دارم علاوه‌بر اینکه تلاش می‌کنم الهام‌بخش آن‌ها باشم، الهامات و ایده‌های زیادی از آن‌ها در نوشتن داستان‌هایم دریافت می‌کنم. معمولا این گفت‌وگوها درباره کتاب‌ها و زندگی شخصی خود آن‌هاست. در حقیقت با توجه به رابطه‌ای که بیمار با پزشک دارد، طبیعی است که کمی حس رفاقت و صمیمیت میان این دو قوی‌تر شود، برای مثال در کتاب «نورزمستانی» بخشی از داستان کتاب برگرفته از زندگی پیرمردی است که دخترش سرطان داشت و بیمار من بود.
 
وی خبر از انتشار دو رمان دیگرش داد و گفت: در آینده‌ای نزدیک دو رمان دیگر در دست انتشار دارم که یکی تا آخر سال جاری و دیگری سال آینده راه به کتابفروشی‌ها باز می‌کنند.
 
این پزشک نویسنده درباره کتاب‌هایی که می‌توانند به کمک بیماران سرطانی در طول دوره بیماری‌شان بیایند گفت: در ابتدا باید به این نکته توجه کرد که فردی که دچار سرطان‌ خون می‌شود با چند حالت روحی متفاوت مواجه می‌شود؛ در این شرایط معمولا افراد دچار یأس می‌شوند که در بسیاری موارد کتاب‌خواندن از حوصله‌ افراد خارج است در کل در مراحل اولیه درمان چون بیماران به لحاظ روحی به شدت آسیب‌پذیر می‌شوند معمولا مطالعه و کسب اطلاعات جزو اولویت افراد نخواهد بود.
 
وی ادامه داد: از دیگر مواردی که باعث می‌شود افراد به انتخاب کتاب‌هایی در باب بیماری‌شان به ویژه سرطان روی نیاورند، محتوای نظارت‌نشده این کتاب‌هاست. در واقع اغلب منابعی که برای مردم درباره سرطان تالیف شده است حاوی اطلاعات غلط هستند و منابع علمی که در این زمینه موجود است پر از اشتباهات علمی است. اطلاعات اصلی درباره هر بیماری معمولا توسط پزشک به بیمار داده می‌شود و چون سرطان جزو بیماری‌هایی است که در ابتدا امکان دارد فرد به لحاظ روحی دچار آشفتگی شدید شود؛ ترجیح می‌دهد از پزشک خود درباره بیماری‌اش اطلاع کسب کند و در این شرایط تنها پارامتری که می‌تواند برای بیمار منبع اطلاعاتی خوبی باشد پزشک معالج فرد بیمار است.
 
رضایی با اشاره به اهمیت نحوه ارائه اطلاعات به بیماران گفت: در مراکز درمانی برخی کشورها، بخشی ویژه بیماران است که مسئولیت اصلی این بخش ارائه اطلاعات علمی به آن‌هاست؛ اما در ایران چنین فرایندی در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی وجود ندارد. در این راستا اغلب پزشکان در صفحات شخصی مجازی خود به ارائه اطلاعات می‌پردازند و کتاب‌هایی که بخواهد اطلاعات دقیق و علمی را در اختیار مخاطبان قرار دهد، شمار زیادی ندارند. علاوه‌بر این ارائه اطلاعات مکتوب توسط پزشکان یا مراکز درمانی به بیماران در ایران بیشتر بر حسب سلیقه است و یک فعالیت شخصی به حساب می‌آید این نیست که ما ساز و کار واحدی مانند کشورهای پیشرو در این زمینه داشته باشیم.
 
وی افزود: همچنین برخی سایت‌های اینترنتی در کشورهای پیشرو انعکاس‌دهنده اطلاعات دقیق و درست به بیمار هستند که می‌توانند منبع اطلاعاتی استانداردی برای بیمار باشند و بیمار می‌تواند با اشتراک گذاشتن شرایط خود اطلاعات کامل‌تری از رژیم غذایی و اصلاح سبک زندگی در دوران شیمی‌درمانی دریافت کند، اما اطلاعاتی که در اغلب رسانه‌‌های ما وجود دارد ترجمه‌هایی از متن‌هایی است که نظارت دقیقی بر آن‌ها در انتشارشان نشده است.
 
رضایی افزود: در کل به عنوان یک پزشک تصور نمی‌کنم در مراحل اولیه درمان کتاب بتواند بیمار را کمک کند؛ چراکه پزشک در این زمینه نقش مهم‌تری از کتاب دارد. شاید کتاب بیش از آنکه برای بیماران مولفه‌ای مهم و یاری‌رسان باشد، کمک شایانی به همراهان بیمار در زمینه نحوه برخورد با بیمار در طول دوران درمان بدهد تا بیماری هم برای خودشان و هم برای بیمار سرطانی قابل تحمل‌تر شود.
 
این پزشک درباره محتوای رسانه‌های شخصی پزشکان گفت: واقعیت این است که پزشکانی هم که در رسانه‌های شخصی خود به اشاعه اطلاعات در باب بیماری می‌پردازند، فعالیتشان جنبه تبلیغاتی دارد تا اطلاع‌رسانی چراکه یک پزشک قطعا نباید دغدغه اطلاع‌رسانی داشته باشد. این روند شاید به بیماریابی بیشتر کمک کند تا به خود بیمار.
 
وی با اشاره به ارزیابی خود درباره کتاب‌هایی که در زمینه آکادمیک علوم تخصصی پزشکی روانه بازار کتاب می‌شود گفت: در حوزه تخصصی و آکادمیک علم پزشکی باید گفت؛ کتاب شاید جزو انتخاب‌های آخر پزشک‌ها برای کسب اطلاعات باشد. در واقع پزشکان متخصص برای کسب اطلاعات بیشتر درباره علمشان ابتدا به مقالات روی می‌آورند و از کتاب‌ها تا حدی به‌روزتر هستند در حقیقت دانش تخصصی پزشکی مقاله محور‌ است تا کتاب محور.