در این اثر با استفاده از نمونه‌هایی از پدیده‌های جمعیتی دیگر غیر از بهداشت و سلامت کوشش شده است تا کاربرد این دانش در رویدادهای جمعیتی دیگر نیز نشان داده شود، زیرا نویسنده بر این باور است که دانش همه‌گیرشناسی لزوما ویژه موضوعات بهداشتی نیست و اصول آن را می‌توان در هر زمینه‌ای از پدیده‌های گروهی به کار برد.
نویسنده در درآمد کتاب توضیح می‌دهد که طبقه‌بندی کلاسیک و سنتی مفهوم همه‌گیرشناسی در زمینه‌های پزشکی، دامپزشکی و گیاه‌شناسی به علت شباهت زیاد و یکسانی روش‌ها و نگرش‌های مورد استفاده در زمینه‌های متفاوت مصرف زیادی ندارند. واقعیت این است که همه‌گیرشناسی ابزاری است علمی برای بیان و تعریف وضعیت موجود رویدادهای همه‌گیر، شناسایی چگونگی وقوع و گسترش این رویدادها، و کوشش به منظور یافتن راه‌های انجام‌پذیر برای مداخله مناسب در وقوع و انتشار آن‌ها.
به عبارت دیگری می‌توان گفت که همه‌گیرشناسان به صورت عام و همه‌گیرشناسان توصیفی به صورت اختصاصی در حقیقت نبض جامعه را در دست داشته و می‌توانند با استفاده درست از داده‌های رسمی و اداری رویدادهای اجتماعی را حتی قبل از تبدیل شدن به مشکل اجتماعی شناسایی کنند.
ناصری همچنین تاکید می‌کند که اگرچه رویدادهای همه‌گیر از ابتدا در زمینه پیشگیری از بیماری‌های عفونی شکل گرفته است ولی در جهان امروز و با گسترش تعریف تندرستی که دامنه وسیعی از فعالیت‌های اجتماعی را در یک شبکه علیتی بزرگ در همبستگی با سلامت دربرمی‌گیرد، دامنه پوشش این دانش از محدوده بهداشت عمومی و سلامت خارج شده و می‌تواند علاوه بر رویدادهایی که با سلامت در ارتباط هستند، برای تمام رویدادهای همگانی در زمینه‌های دیگری مانند جامعه‌شناسی، جمعیت‌شناسی، مردم‌شناسی و مانند آن نیز کاربرد داشته باشد.
به عنوان مثال رویدادهایی مثل مشارکت افراد در انواع امور اجتماعی، اقدام به بزه‌کاری و رفتارهای هنجارشکنانه، تفاوت آمورش و یادگیری در طبقات اجتماعی و هر واقعه دیگری که در تعداد قابل توجهی از افراد جامعه اتفاق بیفتد و جنبه همگانی پیدا کند، می‌توان با استفاده از روشهای این دانش مورد بررسی و ارزیابی قرار داد.
اهمیت همه‌گیرشناسی در این است که پس از تعیین چیستی و پراکندگی پدیده مورد نظر، به جستجو و ارزیابی دلایل وقوع و گسترش آن پرداخته و اقدام به تدوین روش یا روشهای مناسبی برای مداخله دلخواه در آن می‌کند.
پشت جلد کتاب نیز در تعریف مفهوم «همه‌گیرشناسی» می‌خوانیم: «همه‌گیرشناسی دانشی است برای شناسایی آنچه در جمعیت شایع می‌شود برای یافتن دلیل یا دلایل این انتشار و آزمون روشهای مداخله دلخواه در وقوع آن‌ها. همه‌گیرشناسی بازوی پژوهشی برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری در امور جمعیتی بوده و زیربنای انتخاب و ارزیابی روشهای مداخله در رویدادهای گروهی را تشکیل می‌دهد.»
کیومرث ناصری پس از دریافت دکتری دامپزشکی و ماستر بهداشت عمومی از دانشگاه تهران، تخصص پیشگیری از بیماری‌ها از دانشگاه کالیفرنیا در دیویس، دکتری اپیدمیولوژی از دانشگاه میشیگان در آن‌بور و تخصص آموزش پزشکی از دانشگاه اپلی نویز در شیکاگو در سمت استاد همه‌گیرشناسی، در دانشکده بهداشت دانشگاه تهران به کار تدریس و پژوهش مشغول شد. علاوه بر آن در سمت معاون آموزشی در دانشگاه تهران و مدیریت گروه بهداشت مرکز نشر دانشگاهی و کارشناس سازمان جهانی بهداشت در برنامه گسترش ایمن‌سازی و آموزش پزشکی، و در خارج از ایران در دانشگاه‌های کالیفرنیا در لس‌انجلس، و نورتریج و لیورپول انگلستان به تدریس اپیدمیولوژی پرداخت و در زمینه پژوهش در سمت همه‌گیرشناس ارشد در اداره بهداشت کالیفرنیا در زمینه بیماری‌های سرطانی و در سطح بین‌المللی به عنوان خبره با سازمان جهانی بهداشت در مبارزه با بیماری یالک و ثبت سرطان در نقاط گوناگون گیتی همکاری داشته است.
کتاب «همه‌گیرشناسی؛ واکاوی رویدادهای همگانی» نوشته کیومرث ناصری با شمارگان ۶۰۰ نسخه در ۲۵۶ صفحه و به قیمت ۴۴۰۰۰ تومان از سوی نشر گپ منتشر شده است.
نظر شما