خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- جوان‌های زیادی را دیده‌ایم که برای تناسب اندام به سالن‌ها بدن‌سازی مراجعه می‌کنند این عمل به خودی خود بسیار پسندیده و شایسته است اما زمانی که فرد بخواهد نتیجه سریع دریافت کند، ناچار به استفاده دارو می‌شوند؛ بنابراین داشتن اطلاعات مصرف داروها در ورزش می‌تواند اهمیت زیادی به ویژه برای مربیان و ورزشکارن و حتی نوجوانان علاقه‌مند به ورزش باشد. ورزشکاران زیادی هستند که در عرصه تناسب اندام و دیگر رشته های ورزشی فعالیت دارند؛ برخی از این افراد برای همان نتیجه‌گیری سریع از راه‌هایی نظیر تزریق دارو استفاده می‌کنند. دارو‌ها می‌توانند در بسیاری موارد آسیب‌های جدی به ورزشکاران وارد کند.
 
مشکل مصرف داروها و مواد نیروزا امروزه تنها مختص به ورزشکاران نبوده و در سال‌های اخیر شیوع مصرف آن به غیر ورزشکاران نیز کشیده شده است. این عامل و استفاده بیش‌ از حد مکمل‌ها و داروهای افزایش‌دهنده عملکرد در بین جوانان و نوجوانان جهان و کشور ما و عدم نظارت و کنترل کامل و موثر در این زمینه، ایجاب می‌کند تا با دیدی وسیع‌تر و ژرف‌تر به موضوع نگریسته و در پی راه‌کارهایی مناسب جهت پیشگیری از مصرف این مواد باشیم. حتمن تاکنون اخبار مربوط به دوپینگ ورزشکاران را شنیده‌اید و یا شاید اطلاعاتی از  استفاده برخی داروها توسط و ورزشکاران حرقه‌ای داشته باشید. آیا تا به حال به این اندیشیده‌اید که وقتی جواب آزمایش دوپینگ ورزشکاری مثبت اعلام می‌شود یعنی چه اتفاقی در بدن وی افتاده است که باعث شده نیروی آن از شرایط طبیعی بیشتر باشد؟
 
«وقتی فرد از طریق خون دارو را وارد بدن خود می‌کند در طول شبانه روز ظرفیت بهبود عملکرد کاملا افزایش می‌یابد. هنگامی که مایعات اضافی دفع می‌شوند، مقدار گلوبول‌های قرمز، غلظت هموگلوبین کل بدن  و ظرفیت حمل اکسیژن خون به طور فوق‌العاده‌ای  افزایش می‌یابد و سرانجام منجر به افزایش نیرو در ورزشکار می‌شود» این پاراگراف بخشی از کتاب «داروها در ورزش» است که مولف به بازتاب پژوهشی گسترده درباره دوپینگ و در نقش داروها در ورزش و بر بدن ورزشکاران پرداخته است.
   
دیوید آر موترام  در کتابی با عنوان« داروها در ورزش» به کاربرد‌ها و درمان داروها در ورزشکاران پرداخته است این اثر توسط عباس صادقی و فاطمه‌السادات حسینی ترجمه شده است.
 
«داروها در ورزش» در نوزده فصل به طور گسترده و مفصل به نقش داروها و فواید و آسیب‌های آن پرداخته است. فصل اول این اثر داروها و شیوه‌های ممنوعه از نظر سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ را ارائه داده است. فصل دوم دیدگاه تاریخی دوپینگ و ضد دوپینگ در ورزش را مورد بررسی قرار داده است. در فصول بعدی به روش‌های ممنوع استفاده از دارو‌ها،مسکن‌های مخدر، داروهای ضد التهاب و میزان شیوع سو مصرف داروها در ورزش پرداخته است.
 
مترجمان این اثر عباس صادقی و فاطمه‌السادات حسینی در مقدمه کتاب آورده‌اند«متاسفانه در سال های اخیر شاهد افزایش استفاده از داروهای مضر از سوی جوانان در ایران بوده‌ایم و اخبار زیادی مبنی بر استفاده برخی ورزشکاران از این داروها منتشر شده است بنابراین باید گفت در ایران متاسفانه استفاده از دوپینگ به طور روزافزونیافزایش یافته استو مشکلات زیادی را برای ورزش کشور به بار اورده است. در کشور ما میزان دانش مربیان و ورزشکاران حرفه‌ای و غیرحرفه‌ایدر خصوص عوارض خطرناک استفاده از مواد و داروهای ممنوعه بسیار اندک است و حتی برخی انتقال اطلاعات در این حیطه  را نوعی ترویج و تشویق انجام دوپینگ می‌دانند.» بنابراین مقدمه تالیف و انتشار چنین آثاری می‌تواند نقش موثری در افزایش آگاهخی عموم مردم به ویژه ورزشکاران داشته باشند.
  برگی از کتاب
«اولین مورد گزارش استفاده از داروها در بازی‌های المپیک جدید، به سال 1904 در استی‌لوئیس بازمی‌گردد، جایی که توماس‌هیکس دونده دو ماراتن، از استرکنین و براندی در زمان قبل از مسابقات استفاده کرد. در آن زمان، داروها هنوز جزو فراورده‌های ناشناخته محسوب می‌شدند؛ زیراکه شرکت‌های بین‌المللی داروسازی هنوز تاسیس نشده بودند. در سال 1920 یکی از اولین داروهایی که در آزمایشگاه تولید شد، آمفتامین بود. در سال 1935 از آمفتامین برای درمان خواب‌آلودگی، اضطراب و بیش فعالی کودکان استفاده می‌شد. به دلیل  قوانین اندکی که در ورزش وجود داشت ورزشکاران از نظر دسترسی و استفاده از داروهای موجود آزاد بودند. فدراسیون بین‌المللی ورزشکاران آماتور، اولین فدراسیون بین‌المللی ورزشی بود که در سال 1928 استفاده از مواد دوپینگی را ممنوع کرد. گرچه سخت‌گیری‌های وارده به دلیل نبودن هرگونه انجام تست دوپینگ بی تاثیر بود.»
 
این اثر در 344 صفحه، به قیمت سی‌هزار تومان از سوی نشر ورزش روانه بازار کتاب شده است.