پنجشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۶ - ۰۹:۰۰
«صدایی که شنیده نشد» از عباس عبدی

محمدرضا رسولی مطالعه کتاب «روش تحقیق معاصر در علوم انسانی(مباحثی در سیاست‌های روش)» و «صدایی که شنیده نشد» را برای مطالعه پیشنهاد داد.

محمدرضا رسولی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) کتاب «روش تحقیق معاصر در علوم انسانی(مباحثی در سیاست‌های روش)» را برای مطالعه در ایام پایانی هفته پیشنهاد داد و گفت: در حوزه روش تحقیق چرخش‌های پارادایمی اتفاق افتاده است که ناشی از تحولات و اتفاقاتی در این حوزه بوده است. در گذشته ایرادهایی در حوزه شناخت روش تحقیق وجود داشته که باید تلاش شود، اصلاحاتی در آن‌ها صورت گیرد.

وی ادامه داد: این کتاب روش‌های تحقیق را شیوه‌هایی برای نگاه به جهان یا بودن در آن و مواجهه با مسائل پیش روی انسان و معضلات فلسفی، اجتماعی، سیاسی و... می‌داند و نویسنده با ارائه تعریف‌های طبیعت‌گرایانه و ذات‌گرایانه مرسوم در روش‌شناسی علوم انسانی مخالفت می‌کند.

سردبیر مجله نقد کتاب علوم اجتماعی همچنین با اشاره به کتاب «صدایی که شنیده نشد» عنوان کرد: این کتاب هم بخشی از تحقیقاتی است که با عنوان طرح آینده‌نگری انجام شده و از نخستین نظرسنجی‌های ملی است. عباس عبدی در این پژوهش اطلاعات جالبی از نگرش مردم در دهه ۵۰ داده و نشان می‌دهد که چگونه در زیرپوست جامعه، جریان دینی در حال رشد بوده و نگرش‌های اجتماعی، فرهنگی و توسعه نامتوازن در ایران را تحلیل می‌کند.

وی در پایان گفت: این کتاب نتایج بسیار جالبی را از تحولاتی که پس از انقلاب اسلامی در جامعه رخ داده است در حوزه‌های مختلف در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد و خواندن آن می‌تواند برای مخاطبان جذاب باشد.

براساس این گزارش، اطلاعات این کتاب «صدایی که شنیده نشد» مشخص می‌کند که مردم چه مشکلاتی از نظر فکری، اندیشگی و تصمیم‌گیری دارند و چه می‌خواهند و حسن آینده‌نگری در این است که دیگر کسی سخنانی مثل ایجاد میلیونی شغل و افزایش یارانه‌ها را برای متقاعدسازی یا خوشحال کردن مردم به زبان نمی‌آورد.

مردوخی معتقد است در صورتی که تحقیقات با اتکا به منابع و امکانات موجود انجام شود و در عرصه سیاستگذاری مورد توجه قرار گیرد می‌توان اطمینان داشت که از این به بعد برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیری‌های ما منطقی خواهد بود و می‌تواند مشکلات کشور را حل کند. در غیر این صورت هر کسی سلیقه خود را به هدف برنامه و هدف سیاست تبدیل می‌کند که غالبا نیز با ارزش و مطلوب هستند اما بدون بررسی بقیه مسائل و امکانات، غیرممکن است تغییری در سرنوشت جامعه ایجاد کند. 

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها