در این شماره، داستانهایی چون «گفت «نه!» از محمود حسینیزاد، «تاریکخانه اشیاء» از مجید قیصری و «مراقب افسانهای اسبها» از فرشته احمدی، اشعاری از سیمین بهبهانی، محمد حسین بهرامیان، شهین منصوری، علی قنبری، افشین شاهرودی و شوکا حسینی، منتشر شده است.
داستان «مراقب افسانهای اسبها» نوشته فرشته احمدی اینگونه آغاز میشود: «مسعود بدون راهنمازدن تو حاشیه بزرگراه نگه میدارد. قیافهاش به نظرم مردد است اما با صدای قیژی کر کننده، ترمزدستی را میکشد و میپرد پایین. من زیاد از این مسیر رد میشوم و هربار به این فکر میکنم که چطور میشود اینجا نگه دارم تا کمی از تپه وسط محوطه سبز بالا بروم؟ فقط کمی. تا نزدیک اسبها. و حالا میفهمم که کار راحتی است. فقط کافیاست اسمت مسعود برزگر باشد و شهامت توقف توی بزرگراه را داشته باشی و البته مرد عمل باشی، نه این که هر کاری را به بعد واگذار کنی و همیشه دو به شک باشی که بروی یا بمانی؟ دوست داری یا نداری؟ بیدار شوی یا بخوابی؟ میخواهی یا نمیخواهی؟...»
همچنین مقالاتی از محمدرضا کاتب با عنوان «چگونه میتوانیم هنر و ادبیاتمان را از کوچههای بن بست دور کنیم»، محمد حسین شهسواری با عنوان «بام تا شام نویسندگان چگونه میگذرد» مجید تیموری با عنوان «لزوم آسیب شناسی تحولات کتابفروشیها»، هدیه رحمتنژاد با عنوان «چرا کتابخوان نیستیم»، مهدی یزدانی خرم به عنوان «تکنیک کودتا» و سولماز نراقی با عنوان «الفبای فارسی؛ مروری بر تعینات مرغ در نقاشیخط معاصر»، به همراه معرفی یازده کتاب از تازههای نشر بازار کتاب و یادداشتی از اردشیر رستمی بخشهای دیگری از این نشریه را به خود اختصاص دادهاند.
این نشریه، همچنین بخشی را به ادبیات کهن ایران اختصاص داده و در آن به نقل بخشهایی از «کلیله و دمنه»، «اسرار التوحید» و «تذکرهالاولیا» پرداخته است.
در قسمتی از مقاله مهدی یزداخیخرم با عنوان «تکنیک کودتا» که قصد دارد به پرسش «چرا رمان یک رفتار سیاسی است و عدول از آن مصداق اخلاق بردگی؟» می خوانیم: «احتمالا رمان مهمترین دستاورد دوران روشنگری میشود. حتی در عامهپسندترین رمانها نیز تلاش مضاعف برای خلق این دنیا و شکار مخاطب را دید. این یک رفتار سیاسی است. چون نویسنده ناچار است به زمان، مکان و واقعیت بیاندیشد، درش دست ببرد یا به باور خودش بازآفرینیاش کند. در چنین فرایندی، رمان ایرانی در چند سال گذشته شاهد چند اثر بود که تابوی داستان سیاسی داشتن را نیز تا حدودی شکستند و اتفاقا خواننده خوبی هم پیدا کردند. رمانهایی چون «گاماسب ماهی ندارد» از حامد اسماعیلیون، «روضه نوح» حسن محمودی، «سگ سالی» از بلقیس سلیمانی، «شمایل تاریک کاخها» از حسین سناپور و ... فقط چند نمونه از این فرایند بودند.
مهتا بردبار، دبیر تحریریه این هفتهنامه، درباره انتشار این نشریه با «شماره صفر» به خبرنگار ایبنا گفت: نشریه «کتابخانه» یک نشریه فرهنگی هنری با محوریت کتاب است که در واقع پیش شماره خود را در فروردین سال 1395 با شماره صفر منتشر کرده و قرار است که اولین شماره آن، هفته ابتدایی اردیبهشت ماه منتشر و در دسترس علاقهمندان قرار گیرد.
ایرج جمشیدی، صاحب امتیاز، مدیر مسئول و سردبیر «کتابخانه» در بخش ابتدایی نشریه با عنوان «سر سخن» عنوان کرده: «سالها بود که سودای آن داشتیم تا نشریهای فراهم آوریم که در راستای ادبیات و فرهنگ و هنر این سرزمین گام برداردو معرف میزان بینش و آگاهی و خرد مردمان این کهن بوم و بر باشد. زمان و تقدیر دست در دست آرزوها و سعی ما نهاد و این خواست دیرینه به منصه ظهور رسید.
کتابخانه که اکنون پیش روی شماست حاصل تلاش بی وقفه گروهی است که توانشان را به میدان آوردهاند تا خواسته را محقق کنند. بدیهی است که آنچه میبینید و میخوانید تمام خواسته ما نیست. بلکه در نظر داریم تا در شمارههای آینده به هر چه پربارتر شدن آن دست یازیم و همت گماریم...»
پیش شماره هفته نامه «کتابخانه» به سردبیری ایرج جمشیدی در 96 صفحه و با قیمت 5 هزار تومان منتشر شد. مدیا کاشیگر به عنوان مشاور عالی و رئیس شورای نویسندگان و دکتر مهتا بردبار به عنوان دبیر تحریریه، با این نشریه همکاری دارند.
نظر شما