خلیلی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عنوان کرد: کتاب‌های دیجیتال قابلیت به نمایش گذاشتن همه آن‌چیزهایی را دارند که در کتاب‌های کاغذی امکانش وجود ندارند. بنابراین این کتاب‌ها از نظر آموزشی بسیار بهتر از کتاب‌های کاغذی عمل می‌کنند. 

وی افزود: با این اوصاف هنوز هیچ چیز نتوانسته جای کتاب‌های کاغذی را بگیرد. آسیبی که نور صفحه مانیتور و LCD به چشم می‌زند یکی از معایب کتاب‌های دیجیتال است. این مشکل هم در مطالعه این کتاب‌ها به‌وسیله گوشی تلفن همراه وجود دارد و هم هنگام مطالعه به‌وسیله ابزارهای چون تبلت و کامپیوترهای شخصی.

 مترجم کتاب «سفرهای گالیور» یادآور شد: تخیل خواننده در کتاب‌های کاغذی به نسبت کتاب‌های دیجیتال بیشتر به جریان می‌افتد. به گمانم شاید در آینده کتاب دیجیتال جای خود را در میان قشر کتابخوان باز کند، اما هنوز این اتفاق رخ نداده است. من که متعلق به نسل قدیم هستم هرگز کتاب دیجیتال را به جای کتاب کاغذی نمی‌پذیرم و آن را مناسب نمی‌دانم.
 
این مترجم ادامه داد: همیشه شاهد بوده‌ایم که تکنولوژی‌هایی که در آن سوی آب‌ها امتحان می‌شوند، حتی اگر ضرر هم داشته باشند، ما در ایران از آنها استفاده می‌کنیم. اکنون بهره بردن از کتاب دیجیتال مانند استفاده کردن از مایکروفر است. خارجی‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که استفاده از مایکروفر ضرر دارد اما ما همچنان از آن استفاده می‌کنیم.
 
سپيده خليلی نویسنده، مترجم و پژوهشگر کودک و نوجوان  سال 1338 در تهران متولد شد. وی دارای مدرک دكترای روان‌شناسی بالينی است و كار در حوزه‌ ادبيات كودک را به صورت حرفه‌ا‌ي از سال 70 آغاز كرد.

خلیلی تا کنون بيش از 100 عنوان كتاب برای كودكان و نوجوانان ترجمه‌ و تأليف كرده است. از آثار او می‌توان به «مشق شب را شیرین کنیم!»، «قصه‌های شب»، «150 نکته برای خواب راحت»، «ماجراهای وروجک و سگ مرموز» و «امیل و سه پسر دوقلو» اشاره کرد.

پیشینه این سوژه در خبرگزاری کتاب ایران:
گفت‌وگو با مفتون امینی، کاوه بهمن ، محمود دولت‌آبادی، محمدجعفر یاحقی، محمود حسینی‌زاد، فیروز زنوزی جلالی، علیرضا طبایی، اکبر بهداروند، علیرضا بهرامی، امین فقیری و جواد مجابی و یادداشت اکبر اکسیر را بخوانید.