جمعه ۵ دی ۱۴۰۴ - ۱۰:۳۳
برای بحران‌های شهری سناریو داشته باشیم

محمدولی روزبهان گفت: «نهادهای دیگر در کشور که ذیل وزارت‌خانه‌ها هستند مانند دانشگاه‌های مختلف که به‌عنوان مراکز آموزشی و پژوهشی فعالیت می‌کنند عمدتاً با اولویت‌ها و محدودیت‌هایی مواجه هستند که در بسیاری از موارد، این محدودیت‌ها مانع از این می‌شود که درصد بسیاری از فعالیت‌های آنان در جهت حل مسائل و مشکلات کشور باشد».

به‌گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): به‌مناسبت هفته پژوهش، دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران، خانه اندیشمندان علوم انسانی، و انجمن دانشجویی آینده‌پژوهی شهری و منطقه‌ای، نشست تخصصی «نوآیندهای مؤثر بر حکمروایی کلان‌شهرها با تأکید بر متاورس» و همچنین رونمایی از آخرین کتاب منتشر شده توسط انتشارات مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری با عنوان «متاورس و شهرهای هوشمند: محیط‌های شهری در عصر دیجیتال» را برگزار کردند.

در این نشست که در سالن ابوریحان دانشگاه خوارزمی با شرکت اساتید، پژوهشگران و دانشجویان برگزار شد، فرزانه ساسان‌پور دانشیار دانشگاه خوارزمی و متخصص آینده‌پژوهی شهری و منطقه‌ای و شیوا فتاحی مدیرگروه مطالعات آینده‌پژوهی مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران حضور داشته و به ایراد سخن پرداختند.

در ابتدای برنامه، محمدولی روزبهان معاون پژوهشی و آموزشی مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری، به معرفی این مرکز پرداخت و گفت: «دستگاه‌های اجرایی کشور تلاش می‌کنند تا بدانند در کدام جهت باید حرکت کنند. متأسفانه این دستگاه‌ها در زمینه مطالعه و پژوهش و درباره اینکه اقدام درست چه چیزی است و چگونه باید کار پژوهشی انجام دهند دچار ضعف‌های زیادی هستند. از سوی دیگر، نهادهای دیگر در کشور که ذیل وزارت‌خانه‌ها هستند مانند دانشگاه‌های مختلف که به‌عنوان مراکز آموزشی و پژوهشی فعالیت می‌کنند عمدتاً با اولویت‌ها و محدودیت‌هایی مواجه هستند که در بسیاری از موارد، این محدودیت‌ها مانع از این می‌شود که درصد بسیاری از فعالیت‌های آنان در جهت حل مسائل و مشکلات کشور باشد».

محمدولی روزبهان افزود: «ما که بازوی فکری و اندیشه‌ای نظام حکمرانی کشور هستیم در کنار آن سعی کردیم با دستگاه‌های اجرایی مختلف برای زمینه‌های مختلفی که نیازهای مطالعاتی دارند ورود کرده و در سال‌های اخیر هم سعی کردیم روابط خودمان را با سایر نهادهای علم و دانش تقویت کنیم و در جهت حل مشکلات نظام حکمرانی کشور مفید واقع شویم».

در ادامه این نشست، شیوا فتاحی از مرکز مطالعات شهر تهران اظهار داشت: «کار کردن با نوآیندها بسیار سخت است و خانم ساسان‌پور در پروژه اخیر با مرکز مطالعات در شش حوزه اصلی که هر حوزه زیرمجموعه‌های مختلفی داشت بسیار تلاش کردند و پنل‌های تخصصی و روش‌مندی را به پیش بردند. نوآیندها ابعاد مختلفی دارند که یکی از آن‌ها بحث فناوری‌های دیجیتال و کاربرد آن در مدیریت بحران است. امسال پس از جنگ دوازده روزه، تمرکز مطالعات روی مباحثی که مربوط به مدیریت بحران بود بیشتر شد و قاعدتاً تمرکز گروه آینده‌پژوهی نیز به این سمت رفت. در خصوص بحران، آینده‌پژوهی دیگر یک ارزش افزوده یا یک آپشن نیست و چیزی هست که باید به سمت آن رفت و آینده‌پژوهی قبل از بحران پررنگ‌تر از گذشته است».

فتاحی افزود: «ما چهار بُعد داریم که آینده‌پژوهی باید روی آن‌ها کار کند و موسسه‌های مختلف جهانی نیز روی این موضوع تأکید داشته‌اند. بحران‌های شهری به‌قدری پیچیده هستند که نمی‌توان بر اساس تجارب موفقیت‌آمیز یا شکست‌های قبلی برای آن‌ها تصمیم‌گیری کرد و آن‌ها به‌قدری پیچیده هستند که به مرز آشوب رسیده‌اند و به‌همین دلیل باید حتماً سناریو داشته باشیم. آینده‌پژوهی با پیش‌بینی ریسک می‌تواند به مدیران شهری کمک کند و این سناریوها باید در یک پلتفرم و فضایی مدل‌سازی و شبیه‌سازی شوند. متاورس می‌تواند کمک بسیاری کند و ابزار و بستری باشد که اگر در اختیار مدیران شهری قرار بگیرد می‌تواند آن‌هارا به سیاست‌هایی راهنمایی کند که کم‌ترین هزینه را داشته باشد».

وی ادامه داد: «مدل‌های شبیه‌سازی در پلتفرم‌های مجازی دو هدف را برآورد می‌کنند. یکی هدف‌مند کردن بودجه برای تاب‌آوری است، یعنی هنگامی که در مدل شبیه‌سازی دیتاها را داشته باشیم می‌توانیم متوجه شویم کدام پهنه‌های شهری ما بیشترین ریسک را دارند و چه نقاطی در حین بحران، گلوگاه‌های حیاتی ما هستند و چه مکان‌هایی باید در اولویت نوسازی قرار بگیرند. دومی بهبود کیفیت پیش‌بینی است و اگر بر اساس سناریوها پیش‌بینی‌های غیرتخیلی انجام دهیم به مدیران شهری ما در سیاست‌گذاری کردن درست کمک می‌کند. شیوه‌های مواجهه ما با بحران مدل‌های گوناگونی خواهد داشت و در این‌جا بحث فناوری‌های نوین بسیار پررنگ است. از مدل‌های مبتنی بر هوش‌مصنوعی گرفته تا اینترنت اشیا، ربات‌ها و پهپادها تا مشارکت شهروندان در نقشه‌برداری‌های لحظه‌ای».

شیوا فتاحی در ادامه درباره تاب‌آوری اجتماعی گفت: «ما در دنیای متاورس می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که در هر نوع از بحران میزان تاب‌آوری اجتماعی شهروندان چقدر خواهد بود و اگر پایین بود قبل از وقوع برای آن چاره‌اندیشی کنیم زیرا هیچ شهری نمی‌تواند بدون مشارکت شهروندان تاب‌آوری کند. نسل جدید مراکز فرماندهی شهرها برای آینده تصمیم‌سازی می‌کند و این مراکز چندین کار مهم را باید انجام دهند. یکی رصد دائمی دیتاهای شهری است. هنگامی که دیتاهای ما مالکیت عمومی نداشته باشد و اگر این‌ها به‌عنوان یک حق برای عموم مردم تلقی نشوند نمی‌توانند به رصدخانه‌ای برای فرماندهی ارسال شوند و این موضوع که بحثی حقوقی و پایه‌ای است باید پیگیری شود تا ما بتوانیم از شهر و تمدن خودمان دفاع کنیم».

سخنران بعدی نشست، فرزانه ساسان‌پور عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی بود که در آغاز سخنان خود گفت: «هدف ما این است که پلتفرم‌های هوشمند شهری را به‌طور واقعی به مدیران عرضه کنیم که البته این یک کار میان‌رشته‌ای بین رشته‌های برنامه‌ریزی شهری، فناوری اطلاعات و کامپیوتر است. متاورس در تلاقی دو اَبَر روند شهرنشینی و انقلاب دیجیتال به‌وجود آمده و رشد بی‌سابقه شهرها و تعمیق نفوذ دنیای دیجیتال موجب شده به یکی از بنیادی‌ترین پرسش‌هایی که در این دوران وجود دارد در این کتاب پاسخ داده شود و آن این است که تکامل شهری چگونه در مرز دنیای فیزیکی و مجازی نوشته خواهد شد».

فرزانه ساسان‌پور ادامه داد: «در یک نگاه کلی، متاورس فراتر از یک محصول فناورانه است و یک بازی یا پلتفرم نیست بلکه هم‌گرایی فناورانه‌ای است که اینترنت را از فصل دوبعدی به یک محیط سه‌بعدی و تعاملی می‌رساند و در ترکیبی از هوش‌مصنوعی و واقعیت مجازی یا افزوده، اساس تجربه فراگیر و زیربنای اقتصاد و مالکیت دیجیتال می‌باشد».

او درباره ایده اصلی کتاب گفت: «ایده اصلی این است که شهر به‌مثابه یک پلتفرم پویا است. همچنین استدلال این کتاب این است که ادغام متاورس و شهرهای هوشمند یک پارادایم جدید را در برنامه‌ریزی و مدیریت شهری ایجاد کرده و شهر دیگر یک فضای فیزیکی نیست، بلکه یک همتای دیجیتال کامل است که امکان نظارت، شبیه‌سازی و بهینه‌سازی بی‌سابقه را فراهم می‌کند و در این‌جا از غافلگیری مدیران شهری جلوگیری می‌شود. در بهینه‌سازی زیرساخت‌های شهری، مدیریت هوشمند حمل‌ونقل، انرژی، آب و پسماند را بر اساس داده‌های لحظه‌ای داشته و امکان مشارکت شهروندان نیز فراهم شده است و این موجب بازآفرینی تجربه زیسته شهری می‌شود تا مردم بتوانند دسترسی فراگیر و شخصی‌سازی شده‌ای به خدمات بهداشتی، اداری و دولتی داشته باشند».

ساسان‌پور در پایان افزود: «از چالش‌های آن، نیاز به بازسازی گسترده نیروی کار برای مهارت‌ها، پذیرفتن ریسک تمرکز قدرت و ثروت در دست پلتفرم‌های بزرگ، خودکارسازی و حذف مشاغل سنتی است. ما در معمای اجتماعی به این ترس می‌رسیم که آیا متاورس باعث انسجام یا انزوا می‌شود که در واقع شکاف دیجیتال از محرومیت بخشی از جامعه در دسترسی به فرصت‌ها جلوگیری می‌کند».

نشست با پرسش‌وپاسخ حاضر به پایان رسید.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

پربازدیدترین

تازه‌ها

پربازدیدها