«کلیات اشعار آزاد بلگرامی» به همت مرکز تحقیقات فارسی رایزنی فرهنگی ایران در دهلی نو منتشر شد.
اين اثر فرهنگي به تصحیح حسن عباس، «از اساتيد گروه فارسی دانشگاه هندوی بنارس» تهيه و گردآوري و پس از تطبیق با هشت نسخه خطی تصحیح و به زیور طبع آراسته شده است.
اشعار شاعران هندي پُر از استعاره و کنايه و غيرصريح و بياعتنا به حقايق محيط است؛ هجر و سوز در اشعار شاعران هندي کاملاً عيان و آکنده از خيال پردازیهاي ظریف و صوفيانه است.
مير غلام علي آزاد بلگرامي، يکي از شاعران پُرکار و تواناي سده دوازدهم هجري در هند است؛ در ديوانِ اشعار وي از هر نوع شعری موجود است.
تسلط آزاد در غزلگويي اين شاعر مشهود است؛ اکثر غزلهاي وي هفت بيتي است و تکرار قافيه کمتر ديده ميشود. همچنين، در غزل خود را ملزم به آوردن تخلّص کرده است و سبک او همان سبک معروف هندي در شعر فارسی است.
وي در شعر خود از صنايع شعري و تراکيب و اصطلاحات نادر و لطيف نهایت استفاده را برده است و با وجودي که شاعر سبک هندي است ولي در اشعارش فقط خيالپردازیها نيست؛ وی مانند صائب و بيدل به صنعت تمثيل علاقه فراوان داشت و مضامين ذومعني و ابهامآميز را با لطافت خاص در شعر خود بکار برده است.
نظر شما