خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ـ نیره دوخائی: منابع متأخر شیعه، دهمین روز ماه ربیع‌الثانی سال 201 هجری قمری را روز وفات حضرت فاطمه معصومه (س) نوشته‌اند؛ فرزند امام موسی کاظم (ع) که از مدینه به ایران عزیمت کرد تا به دیدار برادر نائل شود اما در میان راه بیمار شد و در شهر قم دیده از جهان فروبست.
سده‌هاست که حضرت معصومه (س)، بانوی برکت‌بخش این سرزمین است. وجودش خالص‌دلان و ارادتمندان آل طه (ع) را به مطاف خود می‌کشد و طالبان دانش دینی را علم و معنویت و انگیزه می‌بخشد. قداست او و بانوانی که در جوار او خفته‌اند، شهر قم را بدل به مکانی مقدس برای تأسیس مدارس و مراکز دینی و مهم‌ترین قطعه خاک ایران از نظر پرورش بسیاری از نامدارترین عالمان شیعی کرده است.
روایتی از درگذشت و خاکسپاری حضرت معصومه (س) و همچنین شش بانویی را که در کنار او آرام گرفته اند، به نقل از محمد محمدی اشتهاردی در فصل دوم کتاب «حضرت معصومه (س) فاطمه دوم: پيشينه قم، حوزه علميه، زندگي حضرت معصومه (س)، جمكران و امام‌زادگان» بخوانید:
«زميني كه آستانه حضرت معصومه (ع) در آن واقع است، «بابلان» نام داشته، و اين زمين پيش از آن كه مرقد مطهر آن حضرت شود، بنايي نداشته است؛ فقط ملكي از ملك‌هاي «موسي بن خزرج» بوده است. اين زمين را موسي بن خزرج كه هم مهماندار حضرت معصومه (ع) بود و هم در عصر خويش رئيس و محترم بود، براي دفن آن حضرت معين كرد.
آل‌سعد در اين سرزمين سردابي حفر كردند تا آن را مقبره حضرت معصومه (ع) قرار دهند. پس از آن كه جنازه مطهر آن بي‌بي بزرگوار را غسل داده و كفن نمودند، آن را به آن سرزمين آوردند. در اين وقت ميان آل‌سعد گفت‌وگو شد كه چه كسي داخل قبر شده و جنازه را در سرداب به خاك بسپارد. سرانجام اتفاق كردند كه شخصي به نام قادر كه پيرمردی پرهيزكار و صالح و سيد بود داخل قبر شود و آن گوهر پاك را دفن كند.
چون به سراغ آن مرد رفتند، ناگاه از جانب صحرا دو سوار نقابدار پيدا شدند. همين كه به نزديك رسيدند، از مركب خود پياده شدند و بر جنازه حضرت معصومه (ع) نماز گزاردند. سپس داخل سرداب شده و جنازه را دفن كردند. آن گاه بيرون آمده و رفتند، و كسي نفهميد كه آنها چه كسي بودند.
آن گاه موسي بن خزرج سقف و سايباني از بوريا بر سر قبر برافراخت تا هنگامي كه حضرت زينب دختر امام نهم (ع) وارد قم گرديد و قبه‌اي بر آن مرقد مطهر بنا كرد. (بحار، ج 60، ص 219. ...)
بعد از مدتي «ام‌محمد» دختر موسي پسر امام جواد (ع) وفات كرد. جنازه او را در كنار مرقد حضرت معصومه(ع) به خاك سپردند. مدتي بعد، «ميمونه» خواهر ام‌محمد وفات كرد. او را نيز در كنار مرقد حضرت معصومه (ع) به خاك سپردند و قبه‌اي جداگانه بر روي قبر آن دو بانو بنا نمودند. سپس «بريهيه» دختر موسي بن امام جواد (ع) وفات نمود. او را نيز در آنجا به خاك سپردند. (همان مدرك، ص 229 و 220).
مرحوم محدث قمي، غير از بانوان فوق، از بانوان ديگر نيز نام برده كه در كنار مرقد مطهر حضرت معصومه (ع) مدفون هستند، مانند: «زينب» دختر امام جواد (ع)، «ام‌اسحاق» كنيز محمد بن موسي مبرقع (ع)، و «ام‌حبيب» كنيز محمد بن احمد بن موسي مبرقع (ع). (منتهي الآمال، ج 2، ص 162)»
اطلاعات بیشتر درباره کتاب «حضرت معصومه (س) فاطمه دوم: پيشينه قم، حوزه علميه، زندگي حضرت معصومه (س)، جمكران و امام‌زادگان»» را در اینجا ببینید.
سده‌هاست که حضرت معصومه (س)، بانوی برکت‌بخش این سرزمین است. وجودش خالص‌دلان و ارادتمندان آل طه (ع) را به مطاف خود می‌کشد و طالبان دانش دینی را علم و معنویت و انگیزه می‌بخشد. قداست او و بانوانی که در جوار او خفته‌اند، شهر قم را بدل به مکانی مقدس برای تأسیس مدارس و مراکز دینی و مهم‌ترین قطعه خاک ایران از نظر پرورش بسیاری از نامدارترین عالمان شیعی کرده است.
روایتی از درگذشت و خاکسپاری حضرت معصومه (س) و همچنین شش بانویی را که در کنار او آرام گرفته اند، به نقل از محمد محمدی اشتهاردی در فصل دوم کتاب «حضرت معصومه (س) فاطمه دوم: پيشينه قم، حوزه علميه، زندگي حضرت معصومه (س)، جمكران و امام‌زادگان» بخوانید:
«زميني كه آستانه حضرت معصومه (ع) در آن واقع است، «بابلان» نام داشته، و اين زمين پيش از آن كه مرقد مطهر آن حضرت شود، بنايي نداشته است؛ فقط ملكي از ملك‌هاي «موسي بن خزرج» بوده است. اين زمين را موسي بن خزرج كه هم مهماندار حضرت معصومه (ع) بود و هم در عصر خويش رئيس و محترم بود، براي دفن آن حضرت معين كرد.
آل‌سعد در اين سرزمين سردابي حفر كردند تا آن را مقبره حضرت معصومه (ع) قرار دهند. پس از آن كه جنازه مطهر آن بي‌بي بزرگوار را غسل داده و كفن نمودند، آن را به آن سرزمين آوردند. در اين وقت ميان آل‌سعد گفت‌وگو شد كه چه كسي داخل قبر شده و جنازه را در سرداب به خاك بسپارد. سرانجام اتفاق كردند كه شخصي به نام قادر كه پيرمردی پرهيزكار و صالح و سيد بود داخل قبر شود و آن گوهر پاك را دفن كند.
چون به سراغ آن مرد رفتند، ناگاه از جانب صحرا دو سوار نقابدار پيدا شدند. همين كه به نزديك رسيدند، از مركب خود پياده شدند و بر جنازه حضرت معصومه (ع) نماز گزاردند. سپس داخل سرداب شده و جنازه را دفن كردند. آن گاه بيرون آمده و رفتند، و كسي نفهميد كه آنها چه كسي بودند.
آن گاه موسي بن خزرج سقف و سايباني از بوريا بر سر قبر برافراخت تا هنگامي كه حضرت زينب دختر امام نهم (ع) وارد قم گرديد و قبه‌اي بر آن مرقد مطهر بنا كرد. (بحار، ج 60، ص 219. ...)
بعد از مدتي «ام‌محمد» دختر موسي پسر امام جواد (ع) وفات كرد. جنازه او را در كنار مرقد حضرت معصومه(ع) به خاك سپردند. مدتي بعد، «ميمونه» خواهر ام‌محمد وفات كرد. او را نيز در كنار مرقد حضرت معصومه (ع) به خاك سپردند و قبه‌اي جداگانه بر روي قبر آن دو بانو بنا نمودند. سپس «بريهيه» دختر موسي بن امام جواد (ع) وفات نمود. او را نيز در آنجا به خاك سپردند. (همان مدرك، ص 229 و 220).
مرحوم محدث قمي، غير از بانوان فوق، از بانوان ديگر نيز نام برده كه در كنار مرقد مطهر حضرت معصومه (ع) مدفون هستند، مانند: «زينب» دختر امام جواد (ع)، «ام‌اسحاق» كنيز محمد بن موسي مبرقع (ع)، و «ام‌حبيب» كنيز محمد بن احمد بن موسي مبرقع (ع). (منتهي الآمال، ج 2، ص 162)»
اطلاعات بیشتر درباره کتاب «حضرت معصومه (س) فاطمه دوم: پيشينه قم، حوزه علميه، زندگي حضرت معصومه (س)، جمكران و امام‌زادگان»» را در اینجا ببینید.
نظر شما