خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- 15 سال پس از قیام خونین 15 خرداد 1342 و در پی پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، نمایندگان کانون نویسندگان ایران شامل اسفندیار فرد، باقر پرهام، بزرگ پورجعفر، فریدون تنکابنى، اسماعیل خویى، مصطفى رهنما، غلامحسین ساعدى، محمدعلى سپانلو، جلال سرفراز، فریدون فریاد، محمد قاضى، سیاوش کسرایى، جواد مجابى، محمد مختارى، نعمت میرزازاده( آزرم)، جمال میرصادقى، منوچهر هزارخانى، محسن یلفانى و سیمین دانشور در مدرسه علوی به دیدار امام خمینی(ره) رفتند.

در ابتدای این دیدار که 29 بهمن 1357 انجام شد، باقر پرهام از سوى حضار متنى را خطاب به امام قرائت کرد. سپس بنیان‌گذار جمهوری اسلامی در بیاناتشان توصیه‌هایی خطاب به نویسندگان و روشنفکران ایراد کردند.
 
حضرت امام خمینی(ره) در ابتدای سخنانشان با سپاسگزاری از حضور نویسندگان، به موضوع نقشه استعمار براى ایجاد اختلاف میان ملت‏ پرداختند و فرمودند:
 
«... من از آقایان که اینجا تشریف آورده‏‌اند و اظهار لطف کردند، متشکرم. من از چیزهایى که در این نهضت، ثمراتى که در این نهضت یافتم، یکى روبه‌روشدن با چهره‏‌هاى تازه‏اى [است‏] که تاکنون ما با آن‌ها روبه‌رو نبودیم. از هم جدا کردند قشرهاى ملت را. از هم جدا کردند. روحانیون را از روشنفکران، از طبقات متفکر جدا کردند و آنها را با هم در صف مقابل قرار دادند. و این در اثر کوشش‌هایى بود که استعمار براى این‌که بتواند ذخایر ما را ببرد این کوشش‌ها را کردند که قشرهاى روشن ملت را، قشرهاى کارآمد ملت را، آنهایى که می‌توانند در مقابل آنها و اجانب ایستادگى کنند و می‌توانند آنها را عقب بزنند، براى اینکه اینها مجتمع نشوند و متفرق باشند بلکه با هم در دو جناح مخالف، و گاهى با هم اختلافات شدید و حدید پیدا بکنند، کوشش‌ها کردند. و البته به آمال خودشان هم بسیار رسیدند. روحانیون را در نظر شما- طبقه نویسنده متفکر- طورى قلمداد کردند که حاضر نبودید از آنها یادى بکنید؛ و شما را در مقابل روحانیون طورى قلمداد کردند که آنها هم حاضر نبودند از شما ذکرى بکنند. این تفرقه باعث شد که آنها به آمال خودشان رسیدند و با آزادى همه ذخایر ما را بردند؛ و با آزادى- بدون مزاحم- مملکت ما را به عقب راندند و عقب‌مانده نگه داشتند و نیروهاى انسانى ما را نگذاشتند شکوفا بشود...» 

ایشان در ادامه، وحدت را بزرگ‌ترین دستاورد انقلاب اسلامى‏ برشمردند و یادآور شدند:

«...ما در این نهضت اخیر آن‌چه را که می‌توانم بگویم بهترین ثمرات این نهضت است، این وحدتى [است‏] که حاصل شد بین قشرهاى مختلف. دانشگاهى به روحانیین نزدیک شد، روحانیین به آنها نزدیک شدند، بازارى با همه اینها نزدیک شد، دهقان با همه اینها نزدیک شد و شما الآن می‌بینید که در سرتاسر ایران تمام طبقات با هم همفکر و هم عقیده و یک‌صدا جمهورى اسلامى را می‌خواهند و رمز موفقیت ما، که قدرت‌هاى بزرگِ دنیا را عقب نشاند و یک قدرت شیطانى مثل قدرت خاندان پهلوى را فرو ریخت، این رمز موفقیت همین وحدت اقشار و وحدت کلمه بود. اگر بنا بود که قشر روحانى تنها می‌خواست به جنگ اینها برود خفه مى‏کردند او را؛ نویسنده می‌خواست به جنگ آنها برود آنها را از بین مى‏بردند؛ دانشگاهى می‌خواست این کار را بکند نمی‌‏توانست؛ بازار می‌خواست این کار را تنها بکند نمی‌‏شد؛ دهقان می‌‏خواست بکند نمی‌شد. این‌که همه چیز را ما به دست آوردیم، و ان‌شاءالله بعد هم به دست می‌آوریم، این براى همین پیوستگى است که بین اقشار ملت حاصل شد. و ما باید این همبستگى را نگه داریم. …شما نویسندگان الآن تکلیف بسیار بزرگى بر عهده‌‏تان هست. پیش‌تر قلم شما را شکستند؛ الآن قلم شما باز است لکن استفادۀ از قلم در راه آزادى ملت، در راه تعالیم اسلامى… و من چیزى که از نویسندگان می‌خواهم این است که همان‌طور که ما طلبه‌‏ها مکلف هستیم، شما آقایان نویسندگان هم مکلف هستید. الآن از قلمتان استفاده کنید و براى خیر این ملت و براى خیر این جامعه قلم‌فرسایى کنید…»

برگرفته از صحیفه امام؛ ج 6، ص 188