به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، نشست رسانه‌ای بخش کودک و نوجوان سیزدهمین دوره جایزه کتاب شهید حبیب غنی‌پور ظهر امروز 17 دی‌ماه با حضور ناصر نادری و شهرام شفیعی، داوران بخش کتاب کودک جشنواره، در خبرگزاری تسنیم برگزار شد.

نادری در ابتدای این نشست با یادی از مرحوم امیرحسین فردی گفت: ادبیات کشور در طول چند ماهی که این نویسنده بزرگ را از دست داده است جای خالیش را حس می‌کند. فردی، به شدت دغدغه ادبیات کودک را داشت و در تاریخ ایران سابقه نداشته است که یک فرد سه دهه به صورت مداوم هفته‌نامه کیهان بچه‌ها را مدیریت کند.

وی تصریح کرد: مرحوم فردی تجربه کاملاً حرفه‌ای و خاصی داشت و همواره یک کودک با لطافت‌های خاص خودش بود. جعفر ابراهیمی نیز در کتاب سال جشنواره یادداشتی را نوشته است که در مورد چند ماه پیش از رحلت این نویسنده بزرگ است. او می‌گوید در این تماس تلفنی فردی با شیدایی و لطافت خاصی از مادرش حرف می‌‌زد. فردی مدیری بود که در حوزه ادبیات کودک و نوجوان وقت گذاشت و ویژگی خاصی که او داشت این بود که به مسائل روانشناسی کودک توجه می‌کرد.

نادری با بیان اینکه شهید غنی‌پور پیش از انقلاب مربی کودکان بود، اظهار کرد: سالیان سال در فضای غیررسمی مربی کودکان بود و انسانی بود که کتاب‌های روانشناسی بسیاری را مطالعه می‌کرد. امیرحسین فردی نیز برای خردسالان، کودکان و نوجوانان بسیار کار کرده است.

داور جشنواره حبیب با بیان اینکه سالیان سال جشنواره بخش کودک و نوجوان نداشت، گفت:‌ تقریباً دو دوره است که این بخش اضافه شده و امسال ما پس از اینکه بانک اطلاعات کتاب را از خانه کتاب گرفتیم بخش‌های آموزشی و درسی را حذف کردیم و تاکید بر روی ادبیات داستانی داشتیم. 150 عنوان کتاب در ابتدا انتخاب شد و در نهایت 4 کتاب «قصه‌های باد»، «بچه تمساح کجا رفت»، «پیتیکو پیتیکو» و «قیچی‌ای که دنبال کار می‌گشت» به مرحله پایانی رسیده است.

وی تصریح کرد: مایل بودیم در بخش کودک برگزیده داشته باشیم البته اگر بخواهیم با نگاه حرفه‌ای آثار را بررسی کنیم شاید هیچ یک از این آثار فاکتورهای لازم را نداشته باشد اما ما یک اثر برگزیده و یک اثر تقدیری خواهیم داشت. در سال 91 آثار والا و شگفت‌انگیزی نداشتیم و اغلب کارها از مفاهیم عمیق، تصاویر خیالی، واژگان، زبان و نثر موثر، طرح داستان و تفکر و احساس دور بودند. به هر حال 4 اثر انتخابی برجسته هستند اما از معیارهای کیفی فاصله دارند.

شفیعی داور جشنواره در ادامه اظهار کرد: دیدار اخیر مقام معظم رهبری با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی بسیار خوشحال کننده بود؛ چرا که ایشان بسیار بر حوزه کودکان و نوجوانان تاکید داشتند. امیدوار هستم وقتی در سطح کلان یک مملکت چنین استراتژی وجود دارد مدیران دوره‌ای هم به مسئله کودکان و نوجوانان جدی‌تر بپردازند.

وی تصریح کرد: باید جایگاه کودکان در خانواده‌ها را تصحیح کنیم و به بچه‌ها احترام بگذاریم، احترام به بزرگ‌ترها مهم است اما از دل این احترام باید احترام به کودکان نیز بیرون بیاید. امیرحسین فردی مصداق بارز این موضوع بود و در طول سال‌های دوستی و همکاری با وی معمولا به پایمردی و تداوم او در سنگر مطبوعات کودک و نوجوان مذمت می‌کردم.

داور جشنواره حبیب با بیان اینکه مرحوم فردی الگوساز بود بیان کرد:‌ این نویسنده تاثیر خودش را گذاشته است و گروه‌های بسیاری به واسطه او معرفی و شکوفا شدند. چرا که تعریف درستی از مدیریت فرهنگی داشت و به خوبی به آن عمل می‌کرد. فردی زمینه‌ها را فراهم و آدم‌ها را درست انتخاب می‌کرد و دیگر دخالت مستقیم در کار آنها نداشت و سکان آن عرصه را به دست می‌گرفت شاید به خاطر اینکه خود او از دل ادبیات کودک و نوجوان به مدیریت فرهنگی رسیده بود.

شفیعی در مورد ادبیات کودک گفت: سال گذشته که دبیر کانون بودم در بیانیه اختتامیه به این موضوع اشاره کردم که ادبیات کودک ما دچار ایده‌زدگی و داستان‌گریزی شده و از مسائل مبتلابه کودکان دور شده است. بچه‌ها دو چیز مهم از ادبیات می‌خواهند یک اینکه خودشان را ببینند و دوم اینکه داستان می‌خواهند اگر این دو موضوع را فراموش کنیم می‌بینیم که آنها کتاب نمی‌خوانند و جذب رسانه‌های دیگر می‌شوند.

وی افزود: اینکه بگوییم کتاب بخوانیم کتاب دوست بچه‌ها است تاثیری ندارد و باید ببینیم که کتاب‌ها چقدر با بچه‌ها دوستی می‌کنند چرا که کودکان اصلا تعارف ندارند و به راحتی یک کتاب را کنار می‌گذارند. آثاری که در جشنواره انتخاب شده‌اند فارغ از اشکال‌هایی که داشته‌اند آثاری هستند که در برابر بچه‌ها مسئولند و وقتی بچه‌ها با کتاب تنها می‌‌شوند می‌توانند با این کتاب‌ها ارتباط برقرار کنند.

داور جشنواره حبیب با بیان اینکه آثار انتخابی از ایده‌زدگی دور بودند تصریح کرد: این آثار از نظر سلامت زبان نیز خوب بودند، متاسفانه گاهی فراموش می‌شود که زبان ما تکیه بر مسائل معنوی دارد و اگر قرآن را از ادبیات کلاسیک بگیریم چیزی از ادبیات فارسی نمی‌ماند.