به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اکسیر گفت: قبل از انقلاب اخبار محافل و شعرخوانی‌ها و پاتوق‌های ادبی را فقط از طریق مجله‌هایی مثل فردوسی دنبال می‌کردیم و جایی جز مسجد برای بروز استعدادهایمان نداشتیم.

وی توضیح داد: مثلا خبردار می‌شدیم که بعضی‌ها با شاملو در فلان کافه می‌نشینند و گپ و گفت می‌کنند. در برهه‌ای از بعد از انقلاب که اغلب هنرها کم رنگ شدند، تنها شعر بود که می‌توانست یکه‌تاز عرصه هنر باشد.

سراینده «پسته لال سکوت دندان شکن است» افزود: بعد از انقلاب کم خرج ترین جلسات، جلسات شعر بود و به همین ‌دلیل هم گسترش یافت. این جلسات تا به امروزه سبب تربیت نسل جدید شعر و تحول در جریانهای شعری شده‌اند.

وی گفت: بعد از انقلاب مرحوم رسول آهنین مسوول امور تربیتی آموزش و پرورش شهرستان آستارا بود که به همت ایشان کانون ادبی شهریار را پایه‌گذاری کردیم. بعد از ایشان هم کانون ادبی شهریار به وزارت ارشاد انتقال یافت که مرحوم منصور بنی‌مجیدی بعد از من اداره آن را قبول کرد و شاعرانی چون آرش نصرت‌اللهی و داود ملک‌زاده در آن ظهور کردند. شعر فرانو حاصل همین دوران است.

اکبر اکسیر متولد سال 1332 در محله آبروان شهرستان مرزی آستارا است. «بفرمایید بنشینید صندلی‌ عزیز»، «زنبورهای عسل دیابت گرفته‌اند» و «پسته لال سکوت دندان شکن است» از  کتاب‌های این شاعرند.