شاملو و روزنامه‌نگاری 

اولین نشانه‌های پویایی جوان عصیان‌زده، خروج از پیله تنهایی هنرمندانه و سوار شدن بر موج مطبوعات با هدف تأثیرنهادن در فضای داغ اجتماعی ـ فرهنگی است. در فاصله سال‌های 20 تا 32 به دلیل ضعف حکومت مرکزی و حضور احزاب تندرو، نوعی آزادی مطبوعاتی با گرایش‌های چپ و ملی ـ میهنی جریان دارد که علاوه بر روزنامه‌نگاران، ادبا و اهل تحقیق را نیز به میدان افکار عمومی فرا می‌خواند. شاملوی جوان از نیمه دوم دهه بیست در مطبوعات مختلف قلم می‌زند. به یاری دوستان هم قلم سخن نو (5 شماره)، روزنه (7 شماره) را منتشر می‌کند، به خاطر سردبیری روزنامه ضد سلطنتی آتشبار مدت یک سال طبق ماده پنج حکومت نظامی به زندان می‌افتد. پس از آن در خواندنی‌ها و بامشاد می‌کوشد با انتشار مقالات متعدد، مانع عظیمی را که به دلایل شناخته شده مزمن، بین سرایندگان شعر و هنر نو با مخاطبان آن‌ها برافراشته شده است، از میان بردارد و ارتباط دوستداران هنر و ادب پیشرو را با خالقان عرصه نوآوری، گسترش دهد.

صفحات 69 و 70/ آینه بامداد(طنز و حماسه در آثار شاملو)/ جواد مجابی/ انتشارات به‌نگار/ چاپ اول/ سال 1391/ 368 صفحه/ 8700 تومان