هر یک از شهرهای سومری ربالنوع یا خدایی مخصوص داشته و از نظر اهالی شهر ربالنوع شهرهای دیگر در رتبه پایینتری قرار داشتهاند. با وجود این سه ربالنوع بزرگ را هم میپرستیدند.
1ـ آئو (آقای آسمان)
2ـ اِ آ (صاحب دره عمیق)
3ـ بِل (ربالنوع زمین)
به غیر از اینها به گروهی از ارواح بد و جِنها و عفریتها اعتقاد داشتند و برای آنکه از شر آنها محفوظ بمانند قربانی داده و هدایایی به معابد تقدیم میکردند. مجسمه خدایان را میساختند و میپرستیدند.
هر یک از خدایان دارای صفاتی انسانی بودند از قبیل غضب و سفّاکی و قساوت و شهوت و غیره ... معابد را از خشت پخته میساختند و محراب را در رأس آن بنا میکردند. کاهنین دارای نفوذ و قدرت زیادی بوده و میگفتند که خدایان میبایست مانند شاهان در میان تجملات و در رفاه کامل زندگی کنند. از این جهت معابد همیشه پر بود از خزائن گرانبها و ذخایر فراوان غله و حبوبات و مشروبات گوناگون.
اکثراً تجارت را در انحصار معابدی خاص قرار میدادند و خدایان در شکل تاجر یا مَلاک ظاهر میشدند. رئیس شهر را «پاتِسی» مینامیدند و عقیده داشتند که پاتِسیها امور شهر را مطابق میل خدایان اداره میکنند. بنابراین پاتِسیها به نوعی پادشاهان محلی بودند که امور مذهبی و کشوری و لشکری را در دست داشتند.
(مجموعه چهارجلدی تاریخ ایران باستان)
صفحات 35 و 36 و 37/ مختصری از تاریخ عیلام و سلسله پادشاهی مادها/ رضا تقیبیگلو/ انتشارات مهرداد/ چاپ سوم/ سال 1391/ 4 جلد/ 96 صفحه/ 1700 تومان
نظر شما